Jak zbudować markę osobistą od podstaw?

Jak zbudować markę osobistą od podstaw?

Marka osobista to bardzo ważny i można powiedzieć – modny ostatnio pomysł na swój biznes. Ale czy każdy wie, co właściwie oznacza to sformułowanie oraz jak zbudować markę osobistą od podstaw tak, by faktycznie była osobistym modelem biznesowym?

Czym jest właściwie marka osobista?

Marka osobista (inaczej brand personalny, personal branding) to nic innego, jak definicja siebie i tego, co przedstawiasz w oczach innych osób. Jest to wykreowany wizerunek, który jest pewnego rodzaju pryzmatem, przez którego wartość postrzegają nas kontrahenci, pracodawcy itp. Wartość powinna być unikalna lub unikalnie prezentowana, oparta na określonych profesjach, zdolnościach czy uwarunkowaniach. Wizerunek marki osobistej, w tym też osoby, która stanowi jej centrum, musi współistnieć z przekazem (tzw. komunikacją marki) – autentyczna tożsamość zawsze będzie się wyróżniać. Jest to też czynnik, który oddziela nas od konkurencji. Koncept marki osobistej zakłada, że — bez względu na wiek czy profesję — każdy stanowi markę samą w sobie, przez co staje się dyrektorem własnej firmy. Marka osobista to też sposób na wyróżnienie się na rynku pracy.

Marka osobista to nie tylko to, co Ty mówisz o sobie – to przede wszystkim to, co inni o Tobie mówią, gdy Cię nie ma. Dlatego ważne jest nie tylko tworzenie treści, ale także sposób ich odbioru przez innych. Marka osobista powinna być spójna i wyrazista – jak sygnatura, którą zostawiasz w głowach odbiorców.

Jakie są plusy posiadania marki osobistej?

Posiadanie i prowadzenie marki osobistej ma wiele plusów, jednak my skupimy się na tych największych. 

  • wartość sama w sobie (przykład: Adam Małysz); 
  • może trwać dłużej niż jej twórca (przykład: Fryderyk Chopin); 
  • wyróżnia z tłumu (przykład: Ferdynand Porsche); 
  • pomaga zbudować potrzebne zaufanie do produktu lub usługi (przykład: dr Irena Eris). 
  • może przekładać się na realne korzyści finansowe, np. wyższe stawki za usługi, większe możliwości współpracy, zaproszenia do udziału w projektach, wystąpieniach, publikacjach itp.
  • buduje pozycję eksperta i wpływ, który z czasem może stać się fundamentem np. własnego kursu, podcastu, książki, produktu cyfrowego lub marki komercyjnej.

Jak zbudować markę osobistą od postaw?

Marka osobista to nie tylko jej założyciel oraz jego profesje czy umiejętności. To także, albo przede wszystkim –  wartości, które przedstawia i którymi dzieli się z innymi. Jeśli twórca wywołuje pozytywne emocje u swoich odbiorców, to jest na właściwej drodze w skalowaniu swojej marki. Wiele osób o tym zapomina, nie stosuje spójnej komunikacji, nie potrafi długo utrzymać marki, która nie była stworzona w 100% zgodzie z samym sobą. W przypadku marki osobistej decyzja musi być przemyślana i zgodna z ogólnym “mindsetem” twórcy – bez tego może być trudno utrzymać ją w początkowych założeniach. Od czego zacząć przemyślenia na temat budowy własnej marki? 

Od tego co jest dla nas najważniejsze, jak my widzimy się na co dzień oraz jak nas widzą inni, jakimi zasadami w życiu się kierujemy, jakie są nasze cele i drogi do ich osiągnięcia, jak chcemy się komunikować oraz do kogo chcemy tę markę kierować. Warto także przyjrzeć się swoim mniej lubianym cechom i reakcjom, słabym punktom, żeby znać też swoje słabsze strony i móc w odpowiedni sposób sprostać nadchodzącym wyzwaniom. 

Marka osobista to równanie, w którym wszystkie elementy są ważne tak samo i o których nie można zapominać. Są to: działania wizerunkowe, marketing oraz rozwój osobisty.

Warto też zadać sobie pytanie: czy chcę być twarzą marki – czy raczej budować coś, co działa niezależnie ode mnie? To decyzja strategiczna. Marka osobista może mieć różne oblicza – od eksperckiego blogera po lidera organizacji.

jak zbudować markę osobistą

Jak zbudować markę osobistą krok po kroku

  1. Diagnoza obecnej sytuacji

To od czego zaczynamy, to przemyślenie naszej obecnej sytuacji firmy. Sprawdź i dowiedz się, co inni myślą o Twojej marce (komentarze pod postami, opinie o usługach/produktach, znajomi, profesjonalna porada biznesowa np. u coacha). Pomocne będą też narzędzia analityczne: Google Analytics, Brand24, analiza obecności w mediach społecznościowych, ankiety lub bezpośrednie rozmowy z klientami.

  1. Autoanaliza

Przeanalizuj kim jesteś, co Cię wyróżnia i co oferujesz. Spójrz na swoje mocne i słabe strony (przydatna tutaj może być analiza SWOT). Zadaj sobie pytania: dlaczego Twoje usługi są wyjątkowe, dlaczego warto z nich skorzystać i dla kogo są stworzone? Dobrze mieć też własne motto lub manifest – krótki opis tego, kim jesteś, w co wierzysz i co oferujesz światu.

  1. Cele

Wyznacz cele krótko- i długoterminowe. Może być ich więcej niż jeden. Ma im jednak przyświecać jedno zadanie: czemu ma służyć Twoja marka, co chcesz dzięki niej osiągnąć. Dobrze, aby cele były SMART: konkretne, mierzalne, osiągalne, istotne i określone w czasie.

  1. Komunikacja

Dobierz i przetestuj kanały komunikacji z odbiorcami. Popularnym wyborem będą social media (pamiętaj, że wybór jest naprawdę szeroki). Pamiętaj, że Facebook czy Instagram nie załatwi sprawy – dobra strona internetowa, blog i Twoja aktywność będą miały tutaj kluczowe znaczenie. Zadbaj o identyfikację wizualną marki – kolory, czcionki, zdjęcia, logo, styl komunikacji. Spójność wizualna pomaga budować rozpoznawalność.

  1. Persona

Stwórz obrazy i opisy Twoich potencjalnych klientów, by lepiej móc poznać ich potrzeby i wymagania. Pogrupuj ich wg kategorii. Dobrze, jeśli określisz: wiek, zawód, problemy, marzenia, sposób korzystania z internetu i social mediów, styl komunikacji. Wtedy trafniej dobierzesz przekaz.

  1. Ekspert w swojej dziedzinie

Podstawą wszystkich strategii marek osobistych jest wytworzenie wizerunku eksperta w swojej dziedzinie. Komentuj, publikuj, udostępniaj część wiedzy “za darmo”. Wzbudzaj zaufanie i szacunek. Warto prowadzić regularne działania edukacyjne: np. newsletter, podcast, cykle Q&A, artykuły gościnne u innych ekspertów.

  1. Autentyczność

Bądź nie tylko autentyczny, ale i oryginalny (pomogą Ci w tym poprzednie kroki). Udawanie kogoś innego i oszukiwanie (np. w kontekście własnych wartości) nie sprawdzi się na dłuższą metę w budowaniu marki osobistej. Ważna jest spójność treści i przekazu. Pokaż również kulisy swojej pracy (tzw. behind the scenes), emocje, procesy – to zbliża do odbiorcy i buduje więź.

  1. Przekaz

Dostosuj swój przekaz (formę komunikacji) do odbiorcy. Język profesjonalny, codzienny a może obfity w żarty? Poznaj swoją grupę odbiorców i dopasuj do ich potrzeb swoje wartości.

  1. Aktywność

Aktywność w sieci to podstawa. Publikuj ze stałą częstotliwością ciekawe i angażujące treści. Komentuj i poznawaj swoich odbiorców. Możesz też promować i reklamować swoje usługi, by rozszerzać zasięg swojego działania. Bądź zaangażowany/a.

  1. Branżowe wydarzenia

Daj się poznać nie tylko online. Nawiązuj kontakty i dbaj o swój wizerunek “poza siecią”. Przygotuj wizytówki czy portfolio swojej działalności, wystaw swoje produkty na targach, współpracuj z innymi markami. 

  1. Monitoring i kontrola

Stale sprawdzaj stan swojej marki osobistej, a przede wszystkim swojego wizerunku. Bądź na bieżąco i nie nie bój się niezbędnych zmian. Weryfikuj i testuj nowe rozwiązania.

Narzędzia budowania marki 

Ważnym aspektem Twojej marki osobistej będą kanały komunikacji z klientami. Możesz wybrać kilka lub skupić się na jednym. Pamiętaj, by dostosować je do rodzaju swojej działalności oraz odbiorców. Poniżej wyróżniamy kilka ich kategorii oraz najważniejsze kwestie, które musisz spełnić, by działały one dla Ciebie, a nie przeciwko Tobie.

Media społecznościowe 

  • spójność komunikatów
  • wartościowe, eksperckie treści, ciekawostki
  • dopasowanie do grupy odbiorców
  • regularność publikacji.

Blogi i witryny internetowe 

  • sklep internetowy, źródło wiedzy dla klienta na temat produktów czy usług
  • ciekawe, interesujące i łatwo dostępne treści, często w rozszerzonej formie w porównaniu do social mediów.

Webinary 

  • popularny sposób na wykreowanie swojego wizerunku i wyjście zza ściany “online” (namiastka spotkań na żywo)
  • zazwyczaj bezpłatne.

Nie zapomnij o LinkedIn – to jedno z najmocniejszych narzędzi do budowy marki osobistej w środowisku biznesowym, zwłaszcza jeśli działasz jako specjalista, konsultant, trener czy freelancer.

Co jeszcze warto zrobić?

  • Zadbanie o obsługę klienta — miło i profesjonalnie, z indywidualnym podejściem i świadomością tego, że obecni klienci są niecierpliwi oraz są wymagający.
  • Historia marki — spójność i autentyczność, która buduje zaufanie. Wyróżnić kluczowe momenty, pokazać nieco “backgroundu” powstania.
  • Zadbaj o opinię społeczną – proś klientów o rekomendacje, recenzje, case studies. Społeczny dowód słuszności (tzw. social proof) ma ogromną wartość w budowaniu zaufania.
  • Grupa w social mediach – pomoże stworzyć wspólnotę, która wzajemnie się sobie pomaga i wspiera Twoją markę. Ponadto członkowie mają możliwość zadawania pytań (i uzyskiwania na nie szybkiej odpowiedzi) oraz uczestnictwa w wydarzeniach czy zakupu produktów, zarezerwowanych tylko dla tej grupy. 
  • Książka, ebook — brand staje się zauważalny przez innych konsumentów i zaczyna zyskiwać większy szacunek. To też możliwość na zarobienie pierwszych pieniędzy.

Jak zbudować markę osobistą ? Mamy nadzieję, że teraz będzie to dużo łatwiejsze! A jeśli potrzebujesz bardziej indywidualnej pomocy, umów konsultację.

Sukces zawodowy – jak rozumiesz to pojęcie?

Sukces zawodowy – jak rozumiesz to pojęcie?

Co pojawia się w naszej głowie, kiedy słyszymy „sukces zawodowy”? Przykłady znanych celebrytów, biznesmenów, awans na najwyższe stanowisko w firmie czy osiągnięcie danej kwoty na koncie. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, że w przypadku tego stwierdzenia, jak i każdego innego, punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

I tym właśnie zajmiemy się w naszym dzisiejszym artykule: sukcesem zawodowym w trochę mniej znanym wydaniu. 

Sukces zawodowy – przykłady małych osiągnięć

Wielu ludzi utożsamia z sukcesem, nie tylko tym zawodowym, wyłącznie największe możliwe osiągnięcia, dlatego też często dotarcie do nich zajmuje dużo czasu, energii, a często kończy się fiaskiem i nieustanną frustracją. Ważne jest, by spojrzeć na sukces nieco inaczej.
Rozpoczynając swoją karierę zawodową po studiach, zmieniając branżę zawodową, szukając nowej pracy czy starając się o awans zawodowy – w każdym z tych przypadków warto zadać sobie pytanie, co w przeszłości (np. poprzednich stanowiskach) mogło stanowić nasz sukces zawodowy. Przykłady?

  • stworzenie czytelnej procedury dla wszystkich pracowników, która ułatwia pracę
  • udoskonalenie procesu obsługi zamówień, dzięki czemu np. więcej klientów decyduje się na ponowne zakupy, a opinie są niemal wyłącznie pozytywne
  • nieoceniona pomoc dla współpracowników, którzy z jakąkolwiek wątpliwością najpierw zwracają się do Ciebie, dopiero potem do managera czy szefa
  • zdobycie cennych kontaktów dla firmy
  • praca w wyuczonym zawodzie lub w miejscu, do którego lubimy przychodzić
  • organizacja wydarzenia – może to być przyjęcie świąteczne czy nawet zbiórka na prezent dla szefa.

Moglibyśmy wymieniać je w nieskończoność, ale myślimy, że jasna jest już pierwsza zasada. Każde osiągnięcie się liczy, nawet to początkowo niezauważalne, błahe, do którego przywykliśmy! Przełamanie swoich ograniczeń, otrzymana pochwała, podniesienie wydajności, optymalizacja procesu czy inna, ważna dla działania firmy i Ciebie kwestia będzie Twoim sukcesem zawodowym.

Sukces zawodowy – przykłady w Twoim CV

Wiele z dokumentów aplikacyjnych nie wyróżnia ważnych dla funkcjonowania firmy cech kandydata. O ile potrafimy pisać o swoim doświadczeniu, z którego wynikają nasze umiejętności techniczne, czyli tzw. “twarde”, o tyle nie potrafimy już pisać o swoich mocnych stronach czy osiągnięciach. Dlaczego tak się dzieje?

Nie chcemy lub nie umiemy pisać o sobie dobrze. Nie zauważamy małych osiągnięć, często tych bez certyfikatów. Myślimy, że bez weryfikacji z zewnątrz nikt nam nie uwierzy, nie chcemy się ośmieszyć, w rezultacie zostawiając puste miejsce w naszym prezentacyjnym dokumencie

CV – osiągnięcia i sukcesy

Poświęć chwilę i zastanów się w czym jesteś dobry/a. Nie muszą to być wyłącznie czynności związane z Twoją obecną lub przeszłą pracą. Często zdarza się, że po godzinach zajmujemy się czymś, co mogłoby przydać się w nowej pracy, pokazać Cię od trochę innej strony.
Jeśli z trudnością przychodzi Ci myślenie o swoich osiągnięciach czy mocnych stronach, które mogą być przydatne, spróbuj postawić sobie pytanie: co po odejściu z pracy po sobie zostawisz? Czy będzie to jakiś dokument, uporządkowane segregatory, skuteczne planowanie zadań czy wysoka jakość obsługi klienta? Czy myślisz, że łatwo będzie Cię zastąpić i wdrożyć kogoś w Twoje obowiązki? To naprawdę skuteczny sposób, by określić swój sukces zawodowy. Przykłady nie zawsze pojawiają się od razu.

Pomocne w określaniu “super mocy” będą także różnego rodzaju testy (o nich więcej tutaj) np. osobowościowe lub konsultacje zawodowe, choćby z Konsultantem Kariery. Każdy z nas ma inną definicję sukcesu życiowego i niech tak zostanie. Akceptuj swoje decyzje, siebie i swoją drogę. Nie stawaj sobie celów nie do osiągnięcia. Inspiruj się, działaj, podejmuj wyzwania, każdy mały krok jest Twoim sukcesem. Mamy nadzieję, że niedługo właśnie te małe kroki będą pierwszym skojarzeniem dotyczącym sukcesu zawodowego.

Jakie problemy rozwiązuje Konsultant kariery?

Jakie problemy rozwiązuje Konsultant kariery?

Czasem dostaję pytanie „Z jakimi problemami najczęściej zgłaszają się do Ciebie klienci na konsultacjach kariery? Jakie problemy rozwiązuje Konsultant kariery?” Aby móc odpowiedzieć precyzyjnie na to pytanie trzeba by prowadzić statystyki, których niestety nie posiadam.

Warto natomiast zrobić rozróżnienie, ponieważ czym innym może być temat, z którym klient się do mnie zgłasza, a czym innym może być później to nad czym realnie pracujemy. Zawsze próbuję w pierwszej kolejności zrozumieć, jak klient postrzega problem i również ze swojej perspektywy stwierdzić, czy jest to temat, który wydaje się ty, na którym skupimy większośc naszej uwagi.

Klienci zwracają się do mnie o pomoc w różnych kwestiach dotyczących ich kariery zawodowej. Są to przeważnie tematy związane z:

Satysfakcją z obecnej pracy, a właściwie jej brakiem.

Często towarzyszy jej występowanie stresu, presji (zarówno tej wewnętrznej, jak i zewnętrznej) czy nawet lęku. Powracające myśli, dylematy zawodowe, rozterki, w których głównymi pytaniami są: „Czy ja się do tego nadaje?” „Czy nie zmienić zawodu?”

Rozterkami dotyczącymi przyszłości.

Klienci stają przed wyborami, zmianami zawodowymi, podejmowaniem ważnych decyzji, często na wczesnych etapach kariery np. wybór studiów i potrzebują ukierunkowania oraz wsparcia.

Poszukiwaniem pracy.

Jak zrobić dobre CV, odpowiednio opisać siebie w liście motywacyjnym, dobrze wypaść na rozmowie kwalifikacyjnej, negocjować awans lub podwyżkę oraz w jaki sposób należy rozmawiać z pracodawcą.

Wydajnością w pracy.

Dylematy związane z szeroko pojętą wydajnością, czyli na przykład klient czuje, że brakuje mu motywacji, że nie pracuję tak wydajnie, jak wcześniej albo, że jego plan związany z rozpoczęciem własnej działalności, nie jest realizowany w zadowalający sposób. Często są to też dylematy na temat własnej organizacji czasu pracy, zarządzania sobą i własnym kalendarzem, by np. móc zacząć pracować nad swoim biznesem.

Początkowym etapem funkcjonowania we własnej działalności gospodarczej.

Pojawiają się pytania: „Jak dobrze zarządzać własnym biznesem?”, „Jak rekrutować pracowników, odpowiednio przydzielać zadania czy konstruktywnie krytykować?”, “W jaki sposób zwiększać motywację pracowników oraz jak dbać o ich rozwój?”

Relacjami między pracowniami oraz przełożonym.

Pomagam nauczyć się reagować na określone zachowania przełożonego oraz dowiedzieć się, jak układać relacje ze współpracownikami. Rozróżniać, kiedy zachowanie staje się nienormatywne jak np. mobbing? Częstym tematem podejmowanym przy okazji tych pytań jest kwestia pracy nad asertywnością (np. w kontekście nadmiaru przydzielonych obowiązków) oraz „walki o swoje”.

To są tematy, nad którymi najczęściej pracujemy na konsultacjach. Czy któryś z nich jest bliski i Tobie?

Czego nie mówić na rozmowie kwalifikacyjnej?

Czego nie mówić na rozmowie kwalifikacyjnej? 

Ah, te rozmowy kwalifikacyjne… Już tyle artykułów i poradników o nich napisano! Nic dziwnego, bo rozmowa kwalifikacyjna to kluczowy etap rekrutacji, który decyduje o tym, czy dostaniesz pracę, czy nie. Dlatego warto się do niej dobrze przygotować i unikać pewnych tematów, które mogą działać na Twoją niekorzyść. Czego nie mówić na rozmowie kwalifikacyjnej?

1. Nie mów, że Twoją największą wadą jest perfekcjonizm 

Pytanie o wady to klasyka podczas rozmowy o pracę. Nie mów jednak o perfekcjonizmie jako największej słabości! To najczęściej powtarzana odpowiedź, która dla rekrutera jest już wyświechtanym frazesem. Zamiast tego lepiej pokazać realną słabość, nad którą aktywnie pracujesz. To pokaże Twoją świadomość i chęć rozwoju. Na przykład możesz powiedzieć: „Czasem mam problem z delegowaniem zadań, bo lubię mieć wszystko pod kontrolą, ale pracuję nad tym, bo wiem, że współpraca w zespole jest kluczowa”.

2. Nie deklaruj, że zrobisz wszystko dla tej pracy 

Jeśli bardzo zależy Ci na stanowisku, nie przesadzaj z entuzjazmem. Zdania w stylu „Zrobię absolutnie wszystko, żeby dostać tę pracę” mogą zabrzmieć desperacko. Rekruterzy cenią pewność siebie, ale przesadne podlizywanie się czy brak dystansu mogą działać odstraszająco. Lepiej pokazać profesjonalizm i uzasadnić, dlaczego to stanowisko jest dla Ciebie odpowiednie. Zamiast desperacji, postaw na konkretne argumenty: „To stanowisko jest dla mnie atrakcyjne, ponieważ pozwala rozwijać umiejętności w obszarze X, a moje doświadczenie w Y będzie tutaj dużym atutem”.

3. Nie krytykuj byłych pracodawców 

Bez względu na to, jakie były Twoje doświadczenia, nie mów źle o poprzednich pracodawcach. Oczernianie byłych szefów zostanie odebrane jako brak profesjonalizmu i może sugerować, że jesteś osobą konfliktową. Jeśli rekruter zapyta o Twoje relacje z poprzednimi pracodawcami, opowiedz o nich dyplomatycznie i rzeczowo, nawet jeśli nie były idealne. Na przykład: „Nasze podejście do realizacji projektów się różniło, ale dużo nauczyłem się z tego doświadczenia”. To pokazuje, że potrafisz wyciągać wnioski, nawet z trudnych sytuacji.

4. Unikaj wulgaryzmów i nieformalnego języka 

To oczywiste, ale warto to podkreślić – nie używaj wulgaryzmów ani zbyt potocznego języka podczas rozmowy. Nawet jeśli atmosfera jest luźna, rekruterzy oczekują profesjonalizmu. Pamiętaj, że rozmowa kwalifikacyjna to nie spotkanie ze znajomymi – nawet jeśli rekruter jest miły, nie oznacza to, że możesz sobie pozwolić na zbyt swobodne zachowanie.

5. Nie mów, że nie masz pytań 

Na koniec rozmowy rekruter prawdopodobnie zapyta, czy masz jakieś pytania. Odpowiedź „Nie, wszystko jasne” może zostać odebrana jako brak zainteresowania lub przygotowania. Zawsze warto mieć przynajmniej jedno pytanie – o kulturę pracy, zespół, w którym będziesz pracować, lub o możliwości rozwoju. To pokaże, że naprawdę zależy Ci na tej pracy i aktywnie myślisz o swojej przyszłości w firmie.

Rozmowa kwalifikacyjna to Twoja szansa na zrobienie dobrego wrażenia, ale równie łatwo można coś zepsuć nieprzemyślanymi wypowiedziami. Unikając powyższych błędów, zwiększasz swoje szanse na sukces! A może masz swoje doświadczenia z rozmów o pracę, którymi chciałbyś się podzielić? Daj znać w komentarzach!

A jeśli potrzebujesz dodatkowych wskazówek, jak dobrze wypaść na rozmowie, zajrzyj na moją stronę i bloga po wartościowe porady!

A jeśli myślisz o pracy w służbie BHP – zajrzyj do tego artykułu. 🙂

Test Gallupa – odkryj swoje talenty

Test Gallupa – odkryj swoje talenty

Jako Konsultant Kariery co jakiś czas korzystam z testów, które wspomagają rozwój zawodowy. Do testów mam ambiwalentne odczucie, gdyż nie są one 100 % wyznacznikiem tego kim dana osoba jest i jakie ma cele w życiu – utożsamianie się z wynikami może wywołać błędne myślenie o nas samych. Test jest tylko narzędziem, które ma nam pomóc rozjaśnić w głowie, a nie stwierdzić kim jesteśmy. Wiem, że moi klienci lubią rozwiązywać testy, a dobrze użyte i omówione potrafią pchnąć proces konsultacji wyraźnie do przodu.

Test Gallupa – czym jest?

Przejdźmy do rzeczy: jednym z najpopularniejszych testów zawodowo – osobowościowych jest Test Gallupa. Test zawiera 177 pytań z ograniczeniem czasowym na każde pytanie (wypełnienie całości zajmuje około 30 minut). Przy każdym pytaniu mamy pięć opcji do zaznaczania: od „zdecydowanie mnie dotyczy” do „zdecydowanie mnie nie dotyczy”. Po ukończeniu testu, użytkownik otrzymuje 2 pliki: raport z ogólnym opisem talentów oraz szczegółowy raport z opisem najmocniejszych talentów. Kwestionariusz zawiera podział na kategorie talentów:

  • Wykonywanie (Executing)
  • Wpływanie (Influencing)
  • Budowanie relacji (Realtionship Building)
  • Myślenie Strategiczne (Strategic Thinking)

Test Gallupa jest płatnym narzędziem, którego koszt za wymienienie 5 naszych najlepszych talentów wynosi 105 złotych. Jeśli chcemy poznać wszystkie nasze 34 talentów od najmocniej zarysowanych do najsłabiej, wtedy koszt wynosi 315 złotych. Jednakże dla początkujących wyłonienie 5 talentów wystarczy do dalszej pracy.

test gallupa

Co dalej, jeśli już znamy swoje talenty?

Przeanalizuj swoje wyniki. Zastanów się jak możesz ich użyć w codziennych sytuacji oraz w sferze zawodowej. Może to jest właśnie czas na wykorzystanie swoich talentów w innym zawodzie?

Osobiście polecam blog Dominika Juszczyka, który poświęcony jest mocnym stronom, Teście Gallupa i dalszej pracy z jego wynikami.

A Ty wypełniłeś Test Gallupa? Co o nim sądzisz? A może chcesz go omówić na konsultacji ze mną?

Esencjalizm w pracy: na czym polega?

Esencjalizm w pracy: na czym polega?

O esencjaliźmie głośno się zrobiła za sprawą książki „Esencjalista” Grega MacKeowna. Esencjalizm to podejścia do życia, które polega na skupianiu się na jakości, a nie ilości w duchu „Mniej, ale lepiej”. Czyli pracujemy krócej, ale bardziej intensywnie. Inwestujemy swój czas na najważniejszą dla nas rzecz, która ma przynieść pozytywne korzyści. Może to także odnosić się do zachowania bezpieczeństwa i higieny pracy, o czym więcej pisaliśmy tutaj. Takie podejście gwarantuje skupienie się na jednej, bądź dwóch rzeczach z maksymalną uwagą, zamiast rozdrabnianiu się na wiele zadań, które de facto nie przynoszą korzyści, a dodatkowo powodują rozproszenie. Dlatego warto zastanowić się nad zgłębieniem esencjalizmu.

esencjalizm w pracy

Esencjalizm w pracy – jak osiągnąć balans w życiu zawodowym

Poniżej podaję wskazówki na wprowadzenie esencjalizmu do życia zawodowego:

Ustal piorytet.

Pierwszy krok to ustalanie co jest dla nas najważniejsze w pracy. Co chcemy rozwinąć? Jakie zadanie jest dla nas najważniejsze? Gdy już będziemy wiedzieć co jest dla nas piorytetem, możemy przejść do kolejnego kroku.

Zastanów się na podjęciem zasady Pareto.

Zasada Pareto mówi, że 20% Twoich nakładów i wysiłku odpowiada za 80% osiąganych efektów. MacKeown twierdzi, że powinniśmy skupić naszą uwagę i przekierować działania właśnie na te 20%, a z reszty zrezygnować.

Ogranicz to, co Cię rozprasza.

Często zasypujemy się gradem wielu zadań bądź czujemy, że ciągle jest nam czegoś mało. Esencjalistyczne podejście uczy akceptacji rezygnacji z czegoś oraz uczy dokonywania dobrych dla nas wyborów. Zatrzymaj się i zastanów się, co Cię rozprasza w pracy, co można zoptymalizować, co jest niepotrzebne.

Esencjalizm to świetne podejście, które głównie polega na odpowiadanie przez siebie pytań. Często żyjąc w biegu zapominamy o tym co jest dla nas ważne, a esencjalistyczne podejście skutecznie może nam pomóc o tym przypomnieć.

A Ty co o tym myślisz?

Jeśli chciał/abyś nauczyć się takiego podejścia z czyjąś pomocą, serdecznie zapraszam na konsultacje, podczas której omówimy Twoje cele, potrzeby i możliwości.

Jak zaplanować karierę zawodową?

Jak zaplanować karierę zawodową?

Planowanie kariery to jedno z tych bardziej wymagających zadań, które czeka każdego, kto dąży do osiągnięcia określonych celów i pragnie się rozwijać. Jak zaplanować karierę zawodową? Czy istnieją jakieś sposoby (w tym np. testy), by lepiej poznać siebie i stworzyć dobry plan realizacji celów zawodowych? 

W tym artykule chcemy Ci nieco przybliżyć proces, którego możesz się podjąć, by zwiększyć szanse na powodzenie przemiany Twojej kariery. Oczywiście nie ma takich cudów, aby przeczytanie jednego artykułu sprawiło, że rozwijanie Twojej kariery zawodowej stanie się łatwe i proste. 

Nasze rady należy raczej traktować jako początek tego procesu lub zbiór ogólnych wskazówek, by lepiej móc zaplanować własną karierę.. Ważne, aby dokonać jakiejś refleksji i podjąć działanie. Pomocne może okazać się wsparcie najbliższych, którzy mogą doradzić Ci w sprawach zawodowych. Poznanie szerszej perspektywy zapewni Ci także odpowiedni specjalista, taki jak konsultant kariery, coach kariery czy doradca zawodowy.

Jak zaplanować karierę zawodową – na początek podstawowe pytania

Zacznij od zadania sobie trzech prostych pytań: 

  • Jak obecnie wygląda moja sytuacja zawodowa? 
  • Gdzie widzę się w przyszłości? 
  • Co powinno się zrobić, aby tam dotrzeć? 

Daj sobie chwilę czasu na samodzielne ich przemyślenia i wypisanie najważniejszych odpowiedzi, zanim przejdziesz do kolejnych kroków.

Jak obecnie wygląda moja sytuacja zawodowa?

Jak zaplanować karierę zawodową bez pytania o teraźniejszość? Pewnie będzie trudno. 😉  Skup się na tym, co obecnie robisz, jakie stanowisko zajmujesz. Zacznij od przemyślenia (i wypisania) zadań i obowiązków, które wykonujesz, a także najważniejszych wyzwań z którymi musisz się mierzyć. 

Na tej podstawie postaraj się określić i wypisać swoje umiejętności oraz mocne i słabe strony, w kontekście pracy zawodowej. Zastanów się, co w obecnej pracy jest dla Ciebie ważne, co sprawia ci radość, a co niezmiennie powoduje frustracje. Postaraj się również określić swoje predyspozycje, czyli do jakiego rodzaju zadań i pracy masz naturalny potencjał. 

Dzięki wykonaniu tego punktu i udzieleniu sobie rzetelnej odpowiedzi na powyższe pytania będziesz lepiej wiedzieć czego szukać oraz czego oczekiwać od przyszłych stanowisk i ról zawodowych. Ale też od siebie. 😉 

Gdzie widzę się w przyszłości? 

W tym punkcie jest miejsce na wszystko. Rozpiszmy to jednak w wygodnych krokach, by lepiej widzieć swoje działania.

  1. Zrób burzę mózgów lub mapę myśli – nakreśl tam swoje marzenia, wizje przyszłości zawodowej, a nawet wysokość swojej pensji. Mogą się tutaj znaleźć zarówno marzenia z dzieciństwa, surrealistyczne plany, ale też na te bardziej przyziemne i obiektywne zdarzenia. Jak zaplanować karierę zawodową bez puszczenia wodzy fantazji i kreatywności? Nie da się. Więc nie bój się szukać i rozmyślać, daj sobie czas. 
  2. Mając już jakąś listę/mapę swoich marzeń i dążeń, pomału zawęź ją tak, by stała się realna do osiągnięcia w kolejnych miesiącach lub latach. Nadaj priorytety swoim zamiarom. Wybierz te realne, ale też te, które są dla Ciebie najbardziej interesujące, które dają Ci motywację do działania. Pamiętaj, że jeden punkt może być połączony z kolejnym, więc nie skreślaj tych na ten moment „niemożliwych w realizacji” pomysłów, tylko przesuń je w czasie. 
  3. Wyznacz cele krótkoterminowe i długoterminowe i określ ścieżkę ich realizacji. Rozpisz to szczegółowo i zacznij realizować swój cel małymi krokami. W krótkoterminowych może np. znaleźć się wykonanie nowego portfolio, a w długoterminowych – stanowisko managerskie.

Teraz już będziesz wiedzieć jak zaplanować karierę zawodową od samego początku. Etap „Gdzie widzę siebie w przyszłości?” planowania kariery zawodowej ma za zadanie ustalić cele, do których będziesz dążyć na swojej zawodowej ścieżce. Może być on początkowo trudny, bo musisz nauczyć się nowych sposobów działania, pracy i planowania, ale każdy nawyk da się wypracować. Szczególnie jeśli wiemy, do jakiego celu dążymy.

jak zaplanować karierę zawodową

Co powinno się zrobić by tam dotrzeć?

Teraz czas na realizację. Jest ona najtrudniejsza, jednak z dobrze wykonanymi wcześniejszymi etapami, może być nie tylko łatwa, ale też przyjemna. W końcu dążymy do tego, co chcemy w życiu robić! Jak zaplanować karierę zawodową, by nie poddać się przy pierwszej trudności? Ustal mniejsze cele, szczegółowo rozpisz kroki realizacji i nagradzaj się po każdym sukcesie. 

Najlepiej zobrazuje to poniższy przykład.

Zamiast celu: jestem specjalistą ds. marketingu, można ustalić sobie inny – mniejszy i bardziej konkretny np. w ciągu miesiąca zrealizuję kurs z podstaw marketingu internetowego.

Kroki realizacji: 

  1. Znajdę polecany i merytoryczny kurs marketingowy.
  2. Odłożę 500 zł z nadchodzącej pensji i za tę kwotę zakupię kurs.
  3. Będę wykonywać minimum 1 lekcję kursu dziennie.

Nagrody – fajnie, jeśli będą to czynności i rzeczy, które sprawiają ci radość i możesz się przy nich zrelaksować. Dla przykładu może to być obejrzenie tutoralu makijażowego na YouTubie, na który zawsze nie ma się czasu, relaks z książką, upieczenie ciasta, zakup nowej rośliny. Coś co nie zmieni Twoich celów, nie uszczupli znacznie Twojego portfela ani zdrowia. 🙂

  1. Jeśli nie posiadasz dużej wiedzy na temat danej branży lub wymarzonego stanowiska – popytaj o najważniejsze kwestie swoich znajomych lub wyszukaj informacji na popularnych grupach Facebookowych. To kopalnia wiedzy, z której aż szkoda nie skorzystać. Poprzeglądaj też wymagania rekrutacyjne dotyczące danych branż lub stanowisk, zaglądnij do barometru zawodów. Dzięki nowej wiedzy doprecyzujesz swoje cele i dążenia. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej np. o pracy w służbie BHP, polecamy Ci uwadze ten artykuł.
  2. Jeżeli nie wiesz, co może być przydatne na danym stanowisku, pomocnym rozwiązaniem może być przegląd ofert pracy. Wyróżnij najczęściej pojawiające się wymagania i spróbuj ustalić te, które są w Twoim bliższym lub dalszym zasięgu (czasowym, finansowym, umiejętnościowym).
  3. Twórz sieci kontaktów, które mogą doprowadzić Cię do ciekawych miejsc pracy. Online możesz to robić poprzez Linkedina. Poznawaj ludzi ze swojej dziedziny zawodowej, ale nie tylko – szersza perspektywa na pewno nie zaszkodzi. Długofalowe planowanie kariery powinno zawierać różne scenariusze i nie zamykać się w ramy np. jednego stanowiska czy korporacji, choć i takie rozwiązanie jest w porządku, jeśli tylko odpowiada Twoim celom.
  4. Pamiętaj, że jeśli wciąż proces planowania kariery zawodowej jest dla Ciebie zbyt trudny, możesz poprosić o pomoc doradcę zawodowego lub Konsultanta Kariery. Dzięki takim konsultacjom odkryjesz swoje mocne strony, dowiesz się gdzie skierować swoje wysiłki i ostatecznie jak zaplanować karierę zawodową. 
  5. Pomocną kwestią mogą okazać się także różnego rodzaju testy, sprawdzające i weryfikujące cechy osobowościowe czy najlepsze talenty. Więcej o nich przeczytasz tutaj.
  6. Regularnie analizuj i sprawdzaj swoje postępy i osiągnięcia. To bardzo ważne, by przy celach długoterminowych nie poddać się za szybko.

Jak zaplanować karierę zawodową – techniki i metody pomagające w planowaniu

Jeśli lubisz testować różne rozwiązania lub pierwszy raz będziesz zastanawiał się w bardziej ustrukturyzowany sposób nad swoją dalszą karierą zawodową, poniżej przypominamy kilka technik i metod, stosowanych na całym świecie, które pomagają w skupieniu, planowaniu celów i lepszej organizacji czasowej. 

POMODORO

Technika Pomodoro skupia Twoją uwagę na danym zadaniu przez określony czas. Składa się kilkunastominutowych epizodów (25 minut) z przerwami.

  1. Wybierz aktywność/cel, którą chcesz realizować i ustal czas, jaki chcesz na to poświęcić (tylko dziś, a może codziennie po kilka godzin?).
  2. Ustaw zegar (np. w telefonie), tak by zadzwonił po 25 minutach.
  3. W wyznaczonym czasie pracujesz tylko nad zrealizowaniem swojego zadania.
  4. Robisz 5-minutową przerwę po upływie czasu, po czym ustawiasz timer na kolejne 25 minut.
  5. Po kilku (np. 4) sesjach można zrobić sobie dłuższą przerwę 20-25 minutową lub zakończyć zadanie.

PLANOWANIE ZADAŃ

Tworzysz listę, tabelę lub mapę, w której zapisujesz punkty: zadania małe/krótkoterminowe/mało wysiłkowe i te duże, wymagające większej uwagi i dłuższego czasu realizacji, a może nawet pomocy innych osób czy większych zasobów np. pieniężnych.

  1. Podziel cele na dzienne, miesięczne i roczne.
  2. Sprecyzuj je i upewnij się, że są realne w realizacji. Muszą być konkretami. Większe rozbij na kilka punktów.
  3. Realizuj cele w wyznaczonym na to momencie (danym dniu, tygodniu, części miesiąca).
  4. Kontroluj listę i ją aktualizuj. 

METODA AKTYWNA

Każda aktywność dzieli się na mniejsze partie i ma swoje podpunkty. 

  1. Czynności, które możesz zrobić od razu.
  2. Aktywności, które wymagają dodatkowych informacji/pomocy/zasobów/materiałów.
  3. Rzeczy, które można odłożyć na później.

METODA SEINFELDA

Pomaga ulepszać daną umiejętność lub cechę osobowości. Przydatna w progresowaniu danej kompetencji podczas planowania kariery zawodowej.

  1. Wybierz, jaką umiejętność chcesz rozwinąć/ulepszyć.
  2. W kalendarzu zaznaczaj określonym kolorem lub symbolem dzień, w którym tę umiejętność ćwiczysz.
  3. Staraj się nie przerywać ciągłości oznaczeń.

Podsumowanie

Pamiętaj, że Twoje działania są częścią procesu. Bądź elastyczny i dostosuj swoje wymagania czy działania pod warunki, które spotkasz na swojej drodze. Planowanie kariery zawodowej jest indywidualnym procesem i zależy od Twoich indywidualnych potrzeb i celów. Staraj się być świadomy swoich celów i umiejętności oraz stale poszukuj możliwości rozwoju, aby osiągnąć sukces na swojej zawodowej drodze. Jesi na którymś etapie biedziesz potrzebować wsparcia, chętnie Ci w tym pomogę – https://konsultantkariery.pl/#konsultacja

Źródło
https://poukladana.pl/blog/cele/zwiekszproktywnosc/

Metoda 360 stopni oceny pracownika – jak działa i dlaczego warto ją wdrożyć?

Metoda 360 stopni oceny pracownika – jak działa i dlaczego warto ją wdrożyć?

W dynamicznie zmieniającym się środowisku pracy, tradycyjne metody oceniania mogą nie wystarczyć, aby w pełni zrozumieć i ocenić efektywność pracowników. Metoda 360 stopni (oceny pracownika), polega na zbieraniu opinii od różnych grup współpracujących z pracownikiem i pozwala na wielowymiarowe spojrzenie na jego kompetencje, mocne strony i obszary do rozwoju. Daje nie tylko pełniejszy obraz, ale także wprowadza większy obiektywizm do procesu oceny.

Jak działa metoda 360 stopni oceny pracownika?

Metoda 360 stopni polega na zbieraniu informacji zwrotnej na temat pracownika od różnych osób w jego otoczeniu zawodowym. Przeważnie obejmuje opinie:

  • Przełożonych, którzy mogą ocenić efektywność pracy z perspektywy zarządzania i wyników.
  • Współpracowników, co umożliwia zrozumienie, jak pracownik radzi sobie w zespole.
  • Podwładnych, jeśli pracownik pełni funkcje menedżerskie, co pozwala zobaczyć jego kompetencje przywódcze.
  • Klientów lub partnerów zewnętrznych, jeśli pracownik jest odpowiedzialny za kontakty zewnętrzne, co daje wgląd w jego umiejętności interpersonalne.

Może się także zdarzyć, że informacje o pracownikach pracodawca zbiera z pomocą tzw. tajemniczego klienta. O konsekwencjach takiego badania więcej pisaliśmy tutaj.

Opinie są gromadzone za pomocą anonimowych ankiet, co sprzyja szczerości i rzetelności odpowiedzi. Uczestnicy oceny są proszeni o wskazanie zarówno mocnych stron pracownika, jak i obszarów wymagających poprawy. Następnie tworzy się raport, który zawiera szczegółowe wnioski oraz sugestie rozwojowe.

metoda 360 stopni

Zalety metody 360 stopni oceny pracownika

  1. Wszechstronny wgląd w kompetencje pracownika
    Tradycyjna ocena może opierać się na subiektywnej opinii przełożonego, co nie zawsze jest wystarczające. Metoda 360 stopni, uwzględniając opinie z różnych źródeł, zapewnia pełniejszy obraz pracownika. Dzięki temu możliwe jest nie tylko zidentyfikowanie jego mocnych stron, ale też wychwycenie aspektów, które mogą być niezauważone przez jedną osobę.
  2. Budowanie kultury otwartości i zaufania
    Umożliwienie pracownikom wyrażenia opinii na temat siebie nawzajem buduje kulturę otwartości i zaufania. Oceniani pracownicy mogą poczuć się bardziej docenieni i zrozumiani, gdy widzą, że ich rozwój zawodowy jest istotny dla organizacji.
  3. Poprawa efektywności i zaangażowania
    Informacje zwrotne dostarczane w ramach metody 360 stopni pozwalają pracownikom na lepsze zrozumienie swoich ról i wpływu na zespół. W efekcie mogą podejmować bardziej świadome decyzje dotyczące swojego rozwoju. Raport zawierający wskazówki i rekomendacje motywuje do samodoskonalenia i osiągania wyższej efektywności.
  4. Indywidualne plany rozwoju zawodowego
    Dzięki zgromadzonym informacjom, można tworzyć precyzyjnie dopasowane plany rozwoju zawodowego dla pracowników. Pomaga to w lepszym wykorzystaniu talentów, które już są obecne w firmie, a jednocześnie daje możliwość inwestowania w rozwój tych obszarów, które wymagają wsparcia.

Jakie wyzwania wiążą się z metodą 360 stopni?

Choć metoda 360 stopni ma wiele zalet, jej wdrożenie wymaga odpowiedniego podejścia. Warto pamiętać o kilku potencjalnych wyzwaniach:

  • Czasochłonność – przeprowadzenie procesu oceny zajmuje czas zarówno pracownikom, jak i osobom odpowiedzialnym za zbieranie oraz analizę danych. Dlatego ważne jest, aby cały proces był dobrze zorganizowany i przeprowadzony w odpowiednim czasie.
  • Potrzeba umiejętnego przeprowadzenia procesu – aby metoda 360 stopni była skuteczna, pracownicy powinni być przeszkoleni i poinformowani o celach procesu oraz o jego wartości dla ich rozwoju.
  • Przeciwdziałanie negatywnym emocjom – otwartość i szczerość mogą czasem rodzić negatywne emocje, szczególnie jeśli informacje zwrotne są odbierane jako krytyczne. Dlatego tak ważne jest, aby ocena była przeprowadzana w duchu konstruktywnej krytyki, a jej celem było budowanie, a nie obniżanie morale pracownika.

Czy warto wdrożyć metodę 360 stopni oceny pracownika?

Jeśli Twoja organizacja chce w pełni wykorzystać potencjał swoich pracowników, metoda 360 stopni może okazać się doskonałym narzędziem. Sprzyja rozwojowi zawodowemu, pozwala na bardziej świadome zarządzanie talentami i wspiera tworzenie kultury otwartości. Zbierając opinie od różnych osób, organizacja zyskuje pełniejszy obraz pracownika i może bardziej precyzyjnie kierować jego rozwojem. Warto pamiętać, że odpowiednie wdrożenie tej techniki wymaga starannego zaplanowania oraz gotowości na to, aby wnioski, jakie wynikną z raportów, zostały odpowiednio wykorzystane. Jeśli jesteś zainteresowany wdrożeniem metody 360 stopni w swojej firmie lub chcesz dowiedzieć się więcej o technikach oceny pracowników, odwiedź moja stronę konsultantkariery.pl.

Źródła
https://poradnikprzedsiebiorcy.pl/-metoda-360-stopni-w-ocenie-pracowniczej

Konsultant kariery – jak nim zostałem?

Konsultant kariery – jak nim zostałem?

Konsultant kariery nie był moim pierwszym pomysłem na życie. Nie był nawet drugim. Skąd się więc wziął i jak na to wpadłem? A może moja historia pomoże i Tobie – w odnalezieniu własnej ścieżki zawodowej? Jeśli jesteś ciekawy/a to stoi za ta nazwą – zapraszam!

Na początku chcę wyraźnie zaznaczyć fakt, że Konsultant kariery nie jest zawodem zdefiniowanym, jasno regulowanym i określonym prawnie. Jest wiele osób/specjalistów, które tytułują się w ten czy podobny sposób i kariera zawodowa jest ich głównym tematem działań (coach kariery, doradca kariery, career consultant), jednak nie jest to zawód z określonymi prawnie wymaganiami i umiejętnościami, które trzeba spełnić, by móc go wykonywać.

Nazwę wymyśliłem samodzielnie, ale istnieje prawdopodobieństwo, że istniała już wcześniej. Niezależnie od tego, nazwa Konsultant kariery najlepiej opisuje moja rolę, zadania i misję, jaką chcę wykonywać i przedstawiać, najlepiej też określa moje indywidualne podejście do tematu kariery i rozwoju.

konsultant kariery, kariera zawodowa

Konsultant kariery – początki i pierwsze fundamenty

Określenie to powstało mojej głowie w roku 2014. Jak do tego doszło? Kluczowym punktem na tej drodze było zetknięcie się z coachingiem. W trakcie moich studiów psychologicznych, w ramach aktywności w Kole Nauk Psychologicznych “Pragma”, mój Kolega Jan, poprowadził kilka spotkań mini kursu dotyczącego podstaw coachingu, który bazował na podejściu ugruntowanym w latach ‘80-tych przez Johna Whitmore’a (jedna ze sztandarowych jego publikacji to “Coaching for performance”). Jan poznał to podejście dzięki naszemu wspólnemu koledze, który odbywał staż zawodowy w Wielkiej Brytanii. Współpracował tam z menedżerami, którzy w swojej praktyce zawodowej stosowali coachingowe narzędzie wspierania pracowników i zarządzania zespołem.

Wspomniany wyżej kurs coachingowy pozwolił mi na dogłębne poznanie podstaw i bazowych zasad coachingu oraz, klasycznego już, modelu pracy z klientem GROW. Miałem również okazję doświadczyć coachingu na sobie, a także go praktykować – ćwiczyliśmy bowiem w parach lub trójkach zarówno elementy tego procesu, jak i jego całość.

Mimo że były to dopiero początki, a osoba, która nas uczyła, sama niedawno poznała podstawy coachingu, zdobyta na tym kursie wiedza oraz zbudowane nawyki uważam do dziś za bardzo solidne. Wszystko, czego się wtedy nauczyłem stosuję w mojej aktualnej praktyce; stanowi to niejako fundament, na którym budowałem inne umiejętności i swoją dalszą karierę. Sam również miałem wielokrotnie okazję uczyć coachingu (studentów psychologii, doradców zawodowych, nauczycieli) i też od tej, trenerskiej strony, miałem okazję zobaczyć, że ta wstępna i bazowa wiedza była fundamentalna i stanowiła wystarczającą bazę, aby posługiwać się tą metodą w codziennej pracy.

Decyzja, która zmieniła wiele

Wtedy też pierwszy raz poczułem, że takie spotkania, rozmowy 1:1, aktywne słuchanie i zadawanie pytań, pomoc w ustaleniu celów, potrzeb, odkrywanie zasobów drugiej osoby, dostrzeganie pomijanych wartości, tworzenie przestrzeni do szukania rozwiązań bardziej niż dawania rad, ustalenie mierzalnych celów jest czymś, co sprawia mi przyjemność oraz że chciałbym “z tego żyć” i w taki sposób pomagać ludziom.

Moje doświadczenie i wiedza zawodowa w zakresie wspierania rozwoju innych to oczywiście nie tylko ten jeden kurs coachingu. Ukończyłem również studia psychologiczne (i uzyskałem w 2009 roku tytuł magistra psychologii), całoroczny kurs coachingu i psychoterapii krótkoterminowej nastawionej na rozwiązania oraz Szkołę Profesjonalnego Coachingu (ukończoną w 2010). Ostatnia pozycja wniosła w moje doświadczenie naprawdę wiele ważnych lekcji. Szkoła, pod merytorycznym nadzorem Leszka Zawlockiego, pozwoliła mi uzyskać certyfikat coacha, który po latach praktyki i superwizji przedłużyłem bezterminowo. 

doradca zawodowy, kariera i praca

Co jest ważne dla mnie w mojej praktyce?

Uczyłem się coachingu w wielu miejscach, lecz dość szybko przeszedłem też do własnej praktyki. Początkowo bezpłatnej lub za niewielkie kwoty, później – w miarę nabywania doświadczenia i pozytywnych efektów współprac – zacząłem pobierać za sesje standardowe, “rynkowe” stawki (choć nigdy nie uważałem i nie uważam za rozsądne i uzasadnione, aby np. za godzinne spotkanie brać 500 zł czy więcej).

Główną i do dziś ważną dla mnie zasadą, którą wyniosłem z praktykowania coachingu jest to, że sednem pracy pomocowej jest nastawienie na cel i wsparcie klienta w jego określeniu, otwartość na świat i osobę klienta, umiejętne pytania, wspieranie klienta w szukaniu przez niego rozwiązań oraz przezwyciężaniu swoich barier. A zatem nie jest wcale tak ważne i cenne dla klienta udzielanie mu bezpośrednich porad, lecz raczej proponowanie mu ćwiczeń odpowiednio dopasowanych do jego sytuacji, potrzeb i tematu, stawianie odpowiednich pytań, zwiększanie świadomości własnych zasobów, łączenie różnych elementów poprzez stymulację (dialog) jego myślenia. 

Ukierunkowanie drogi coachingowej – Konsultant kariery

Będąc aktywnym uczestnikiem polskiego rynku usług coachingowych, szybko zorientowałem się, że wielu coachów specjalizuje się w określonej dziedzinie (np. biznesie, wspieraniu menedżerów, pracy z parami, dbaniem o zdrowie etc.). Bardzo długo traktowałem to jako zwykły zabieg marketingowy i nie stosowałem go u siebie. Jednak w ramach rozwijającej się praktyki zacząłem dostrzegać, że im lepiej znam jakiś obszar, tym lepiej rozumiem wyzwania z jakimi zwykle mierzą się moi klienci i tym lepiej im pomagam. Wąska specjalizacja coacha wpływa więc, moim zdaniem, na skuteczność jego pracy. Aspekt marketingowy przestał mi się też wydawać całkiem nieważny. W początkowej praktyce coacha, kiedy było to moje dodatkowe zajęcie, któremu nie poświęcałem tyle czasu i uwagi, by go odpowiednio rozwijać i promować, nie miało to wielkiego znaczenia, ale z czasem okazało się, że szeroki zakres działań tak naprawdę ostatecznie nie trafia do nikogo. Pomijając aspekt finansowy, ja po prostu lubiłem pomagać moim klientom, w związku z czym chciałem takiej pracy mieć więcej, a do tego potrzebni byli (i są nadal ;)) klienci! Stało się więc dla mnie ważne, aby tak prezentować moją usługę, aby jak najwięcej osób chciało z niej korzystać. 

coaching, coach

Inna droga coachingu

Zaszła więc u mnie zmiana mentalna i zacząłem zastanawiać się nad swoją “specjalizacją”. Było to w okresie 2013/2014 roku, gdy pracowałem jako specjalista ds. organizacji szkoleń w projekcie “Zawodowi Sprzedawcy”. Zajmowaliśmy się w nim tematyką sprzedaży: doradztwem dla firm w procesach sprzedażowych, telemarketingiem, w tym w pozyskiwaniem tzw. leadów. Działając tam, poznałem m.in. schemat prowadzenia rozmowy handlowej. Uświadomiłem sobie, że proces ten jest podobny do procesu poszukiwania pracy. Zacząłem widzieć wyraźne analogie między obiema aktywnościami, np. kompetencje kandydata to jakby produkt/usługa, cv to jakby oferta handlowa, rozmowa kwalifikacyjna jest jak rozmowa sprzedażowa z potencjalnymi nabywcami.

Podobne mogą być (lub przynajmniej powinny) działania późniejsze – w przypadku sprzedaży mamy tzw. follow-up, czyli wracanie do potencjalnego klienta i próba dopilnowania, aby zapoznał się z ofertą, podjął decyzję, podzielił się z nami swoimi obiekcjami, a ostatecznie, aby kupił/podpisał umowę. Z kolei po odbytej rozmowie rekrutacyjnej również dobrze jest przypomnieć się i dążyć do uzyskania informacji na jakim etapie jest rozpatrywanie naszej aplikacji, a w przypadku odrzucenia naszej kandydatury bardzo ważne jest podjęcie próby uzyskania jakiejś informacji zwrotnej.

Skoro więc posiadałem unikatowe spojrzenie na proces poszukiwania pracy, wywodzące się ze sprzedaży i przedsiębiorczości, a ponadto tak się złożyło, że sfera zawodowa i aktywność zadaniowa zawsze bardziej mnie interesowała niż inne sfery życia, więc na niej postanowiłem się skupić i ją obrać jako obszar specjalizacji.

coaching, coach krakow

Konsultant kariery jako moja specjalizacja

Specjalizacja, czyli tematy, na których koncentruję się w pracy z Klientami to jedno, jednak przewartościowaniu ulegało również podejście do samej stosowanej metody. Zacząłem bowiem wyraźnie widzieć i nazywać wady coachingu (tego, którego byłem uczony i który poznawałem poprzez grupy dyskusyjne, warsztaty czy superwizje). Nacisk kładło się w nim na to, aby nie doradzać klientowi, nie sugerować mu niczego i nie podpowiadać. Głównymi “narzędziami” pracy były odpowiednio zadawane pytanie oraz aktywne słuchanie. Były to sposoby bezwzględnie skuteczne, jednak – w mojej ocenie – bardzo często ograniczające i niewystarczające. “Zakaz” dzielenia się z klientem własnym punktem widzenia, proponowania swoich pomysłów, konfrontowania go z naszym oglądem sytuacji – słowem ograniczanie możliwości kreatywnego dialogu dwóch / dwojga ludzi, w mojej ocenie był stratą na jakości. 

Co ciekawe, czuli to i komunikowali sami klienci. “W branży” dochodziło nierzadko do sytuacji, że coachowie oficjalnie promowali takie postawy “niedoradzania”, ale w praktyce okazywało się, że ich klienci chcieli i potrzebowali innych metod pracy, a więc na realnych sesjach pracowali oni z klientami inaczej. Zacząłem sobie uświadamiać, że taki “czysty”, niedyrektywny coaching jest dla osób, które mają wysoką motywację do zmiany i nienaganne kompetencje i które potrzebują krótkoterminowego, wręcz punktowego wsparcia. W realnym życiu takich osób jest niewiele. Większość klientów ma motywację zmienną, niższe kompetencje, nierzadko nie posiada wszystkich potrzebnych zasobów, aby osiągnąć cel i nie można o nich bez wahania powiedzieć, że są całkiem zdrowi psychicznie. Nie oznacza to, że chorują, nie oznacza nawet, że ściśle spełniają kryteria jakichś zaburzeń osobowości i zachowania, jednak pewne oznaki takich problemów można u nich dostrzec. W takiej zaś sytuacji “czysty” coaching w mojej ocenie się po prostu nie sprawdza i jest nieefektywny. Potrzebny jest inny i szerszy zestaw “narzędzi” i metod pracy.

Odpowiedź na potrzeby klientów

Moim pomysłem na rozwiązanie tego problemu, było połączenie kilku obszarów działania w jedną usługę:

  • oddziaływania doradcze (głównie doradztwo zawodowe i biznesowe),
  • niedyrektywny coaching,
  • elementy psychoedukacji, psychoterapii i poradnictwa psychologicznego (praca z emocjami, nastrojem, myślami, sięganie do przeszłości, pokazywanie klientowi mechanizmów i schematów sterujących jego wyborami, działaniami, a szerzej – życiem),
  • elementy treningu umiejętności (często z wykorzystaniem kamery wideo), którego celem jest rozwinięcie pewnych konkretnych kompetencji i nawyków. .

I podkreślę tutaj raz jeszcze, że opisane wyżej podejście nie jest przeznaczone do leczenia różnego rodzaju problemów psychologicznych i behawioralnych jak zaburzenia lękowe, depresyjne, uzależnienia, zaburzenia osobowości itd. Jest ono nadal przeznaczone do wspierania ludzi generalnie bardziej zdrowych, w obszarze przede wszystkim rozwoju ich karier i poprawy satysfakcji z życia zawodowego

Gdy zdałem sobie sprawę, że coaching nie jest wystarczający, aby skutecznie pomagać Klientom — przestałem się nim tytułować. Na pewno zbiegło się to z tym, że coraz więcej coachów, z którymi miałem styczność w internecie, w mediach społecznościowych czy na warsztatach, głosiło poglądy, z którymi nie chciałem być utożsamiany (pseudonauka, szamanizm, new age). Coaching był też coraz częściej utożsamiany (to akurat nie jest wina środowiska coachingowego) z mowami motywacyjnymi, najczęściej nastawionymi na krótkoterminowy zastrzyk energii i motywacji, ale bez dawania wiedzy czy narzędzi, a przede wszystkim bez oferowania wsparcia do tego, aby utrzymać ten stan dłużej. Choć wiedziałem, że coaching to pojemna dziedzina, to jednak wolałem wziąć z tego obszaru tylko to, co według mnie jest dobre i słuszne, co sprawdza się w praktyce, a przede wszystkim – co było potrzebne moim klientom.

konsultant kariery, kariera zawodowa, coach kariery

Konsultant kariery dziś

Obecnie przedstawiam się jako psycholog i konsultant kariery. Psycholog dlatego, że w swojej codziennej pracy posiłkuję się wiedzą psychologiczną – głównie z obszaru psychologii pracy i organizacji, elementów psychologii klinicznej, a także zupełnie podstawowych zagadnień jak psychologia osobowości, procesy emocjonalno-motywacyjne czy psychologia społeczna. W razie potrzeby udzielam też moim klientom wsparcia kryzysowego, ale potrafię rozpoznać poważniejszy problem i zalecić wizytę u specjalisty od zdrowia psychicznego (psychoterapeuta, psychiatra).

Konsultant kariery wskazuje natomiast mój główny obszar specjalizacji. Udowadnia, że mój styl pracy lokuję gdzieś pomiędzy niedyrektywnym coachingiem, w którym wszystko wychodzi (poprzez pytania i aktywne słuchanie) od Klienta, a “twardym” doradztwem (zawodowym), w którym często mówi się klientowi co, gdzie i jak ma zrobić oraz do czego ma predyspozycje i gdzie się najlepiej zrealizuje (skąd niektórzy doradcy zawodowi biorą niezachwianą pewność, że mogą takie rzeczy “wiedzieć” – nie mam pojęcia). Niektórzy klienci – sam tego doświadczyłem – oczekują bardziej dyrektywnego prowadzenia. Często jednak po prostu nie jest to możliwe. Może w niektórych innych branżach jest inaczej, np. w prawie. Tutaj adwokat czy radca prawny muszą rozwiązać problem klienta w ramach istniejących przepisów. Podobnie z doradcą podatkowym. Mamy tu więc jakiś “twardy” punkt odniesienia, a więc przepisy prawa.

W przypadku kariery zawodowej – nie da się powiedzieć jak dobrze wybrać, bo takiego “twardego” punktu odniesienia nie ma. Ostatecznie decyduje wdrożenie planu w działanie i sprawdzenie jak on “spracuje”, a decyzja musi być ostatecznie zawsze po stronie klienta.

Doradcą zawodowym nie chciałem i nie chcę określać się z jeszcze jednego powodu. W czasie kiedy miałem te wszystkie przemyślenia oraz podejmowałem decyzję jak określać to, co robię, był to zawód regulowany, wymagający ukończenia studiów podyplomowych. Potem co prawda to się zmieniło, jednak poniekąd z szacunku do tej profesji (a poniekąd też wskutek całkiem nierzadkich, negatywnych skojarzeń z tą profesją jako związaną bezpośrednio z urzędami pracy, szkołami, a więc instytucjami państwowymi, bezrobociem, niekoniecznie wysoką jakością w efekcie) uznałem, że skoro nie mam dyplomu doradcy zawodowego, to tym doradcą nie będę się określał.

Ostatecznie więc – na przełomie 2014/2015 roku powstała nazwa “Konsultant kariery” i myślę, że tak już pozostanie. 🙂 Jeśli moja historia przekonała Cię do mojej osoby i metod, które stosuję oraz chcesz skorzystać z usług doradczych – zapraszam na moją stronę.

Udana rozmowa kwalifikacyjna – jak się przygotować?

Udana rozmowa kwalifikacyjna – jak się przygotować?

Każdemu z nas marzy się rekrutacja, która szybko i sprawnie przerodzi się w otrzymanie wymarzonej pracy. Jednak co zrobić, by móc powiedzieć sobie: “To była udana rozmowa kwalifikacyjna”? Jak dobrze wypaść na rozmowie o pracę? Co to znaczy dobre przygotowanie do rozmowy kwalifikacyjnej? Postaramy się wszystko wyjaśnić poniżej.

Pamiętaj jednak, że nie podamy tu gotowego rozwiązania od A do Z, które przyniesie Ci sukces na wszystkich rekrutacjach. To od Ciebie ostatecznie zależy, o jaką pracę będziesz się ubiegać i jak się zaprezentujesz. Możesz się do tego przygotować z pomocą na przykład tego artykułu lub skorzystać z szerszej pomocy, chociażby Konsultanta Kariery.

jak dobrze wypaść na rozmowie o pracę, udana rozmowa kwalifikacyjna

Udana rozmowa kwalifikacyjna – dobre nastawienie

Zanim przejdziemy do technicznych szczegółów, warto wyróżnić tutaj chyba jeden z ważniejszych elementów. Udana rozmowa kwalifikacyjna nie zaistnieje, jeśli zabraknie odpowiedniego nastawienia. Skoro otrzymałeś/aś zaproszenie na rozmowę, to możesz śmiało przyznać, że z pewnością Twoje CV było dobrze wykonane i zainteresowało pracodawcę oraz że Twoje umiejętności są zgodne z wymaganiami pracodawcy. Teraz „wystarczy” wierzyć, że może się udać… i oczywiście dobrze się zaprezentować 😉

6 rad jak dobrze wypaść na rozmowie kwalifikacyjnej

Po pierwsze

trzeba zrozumieć sens i cel brania udziału w danej rekrutacji. Często zdarza się, że wyczerpani ciągłym wysyłaniem CV i chodzeniem na rozmowy kwalifikacyjne zapominamy, gdzie jesteśmy i o jakie stanowisko się ubiegamy, a przede wszystkim – z czym się to wiąże. Trzeba przeanalizować nowe stanowisko pod względem umiejętności (porównanie wymaganych umiejętności do tych posiadanych), doświadczenia i zakresu obowiązków, które są konieczne lub mogą być przydatne.
Najlepiej spisać te wszystkie kwestie w formie tabeli, po jednej stronie zaznaczając wymagania wymienione w ogłoszeniu o pracę, a po drugiej – oznaczając te, które posiadamy (możemy dopisać też stopień zaawansowania) i dopisując te dodatkowe oraz „brakujące”. Kiedy mamy już taką „listę” – trzeba ją zaprezentować. Ale nie w dosłownym znaczeniu 🙂 Podczas rozmowy kwalifikacyjnej będzie sporo możliwości, by to zrobić. 

Po drugie

– poznaj firmę, w której chcesz pracować. Nie musisz znać wszystkich szczegółów, ale należy poznać chociaż te podstawowe informacje: jak nazywa się firma (i jak wymawiamy jej nazwę), czym się zajmuje (główne i poboczne obszary jej działań), trochę o jej historii (np. skąd się wywodzi, jak długo istnieje, jaki ma zasięg działania). Dodatkowo cenna może okazać się wiedza na temat wyznawanych wartości, opinii klientów, projektów CSR czy społecznych, w które firma się angażuje. Może dać Ci to bonusowe punkty rekrutacyjne. Udana rozmowa kwalifikacyjna to także rzetelne przygotowanie się do spotkania rekrutującego – często nie wystarczy sama prezentacja własnych umiejętności czy doświadczenia.

Po trzecie

– przygotuj odpowiedzi na typowe i powszechne pytania rekrutacyjne. My przygotowaliśmy krótki artykuł w tym temacie.. Spróbuj zastanowić się dłużej i przygotować płynne i elastyczne odpowiedzi (tzn. pasujące do kilku pytań czy sytuacji). Nie powinny one być mocno rozbudowane, za „lanie wody” nie otrzymamy tutaj bonusów. Udana rozmowa kwalifikacyjna to nie tylko umiejętności „twarde” czy doświadczenie zawodowe, ale też sztuka umiejętnego zaprezentowania się, by zostawić po sobie pozytywne lub chociaż neutralne wrażenie.

Po czwarte

każdą umiejętność „miękką” (tzw. osobowościową) postaraj się uargumentować jakimś przykładem z życia zawodowego lub prywatnego, która przedstawi Cię w dobrym świetle. Jesteś dokładny/a? Opowiedz o stworzonym excelu do planowania budżetu domowego lub o dwukrotnym sprawdzeniu maila przed wysłaniem. Swoją komunikatywność przedstaw w kontekście uwielbienia pracy w zespole oraz nieustannej dyspozycji do rozwiązywania konfliktów. Opowieści powinny być prawdziwe – i nie muszą zawsze opowiadać o sukcesie. Jeśli chcesz powiedzieć coś o działaniach, które zakończyły się niepełnym powodzeniem, koniecznie wskaż, że z tego doświadczenia wyciągnąłeś/aś jakieś wnioski na przyszłość. Sięgaj tylko po takie przykłady, które wpasowują się w nowe stanowisko. Nie każde wcześniejsze doświadczenie i zdobyte umiejętności będą przydatne w nowym miejscu pracy. Warto postawić na takie kompetencje i historie, które dadzą Ci przewagę nad innymi kandydatami.

Po piąte

– określ dokładnie swoje wymagania. Wśród nich przemyśl rodzaj umowy, godziny pracy, tryb i jej rodzaj, a przede wszystkim – wynagrodzenie. Przelicz tutaj kwotę netto na brutto, ponieważ często rekruterzy wymagają podania kwoty brutto w wynagrodzeniu miesięcznym lub godzinowym. Określ też swoje granice kompromisów i ustępstw, by nie wyrzucać sobie później braku stanowczości, a w rezultacie – gorszych warunków pracy. Udana rozmowa kwalifikacyjna to także sukces w negocjacjach warunków pracy.

Po szóste

– opcja dla chętnych 😉 Często na rozmowach kwalifikacyjnych pada pytanie: Czy masz do nas jakieś pytania? Niejednokrotnie odpowiadamy przecząco, zostawiając pole, które można bardzo dobrze wykorzystać. Pamiętaj, że poza tym, że firma poszukuje nowego pracownika i sprawdza nowych kandydatów, Ty też masz prawo ją sprawdzić! Możesz zadać w tym miejscu następujące pytania (jeśli naprawdę interesują Cię te kwestie):

  • Jak ocenia Pan/Pani pracę w tej firmie?
  • Dlaczego ktoś odszedł z tego stanowiska/Dlaczego poszukujecie kogoś nowego do zespołu?
  • Co jest największą zaletą, a co wadą pracy w tej firmie?

Sprawdzaj, szukaj, dopytuj. W dobrych, wartościowych firmach ta postawa z pewnością będzie doceniona.

Rada dodatkowa: musisz pamiętać, że udana rozmowa kwalifikacyjna ma miejsce nie tylko wtedy, gdy od razu zostajesz przyjęty/a na nowe stanowisko. Nie oceniaj jakości rekrutacji tylko przez pryzmat otrzymania danej pracy. Pamiętaj, że często o dane stanowisko ubiega się bardzo dużo osób, więc czasami naprawdę niewielka różnica może zdecydować o ostatecznym wyborze kandydata. Warto także mieć na uwadze, że rekruter czy pracodawca to też człowiek – zmęczenie, gorszy humor czy inne problemy mogą przysłonić mu czasem istotne zalety kandydata, więc istnieje możliwość, że brak pozytywnego zakończenia może być wynikiem zwykłego, ludzkiego błędu osoby rekrutującej.

Czym więc warto kierować się, oceniając swoje rekrutacyjne wystąpienie?

– czas trwania rozmowy – rekrutacja trwała tyle, ile przewidywałeś/aś, nie zakończyła się wcześniej, “w połowie zdania”;

– pozytywna atmosfera, zainteresowanie rekrutera;

– spełnione podstawowe kryteria: odpowiedni ubiór, punktualność, przygotowanie merytoryczne; 

– dobra kondycja psychofizyczna (wyspanie, brak paraliżującego stresu, pewność siebie);

– przemyślane i składne odpowiedzi na pytania rekrutera.

udana rozmowa kwalifikacyjna

Udana rozmowa rekrutacyjna – dla każdego coś ważnego

Rozmowy kwalifikacyjne traktuj jak ważne doświadczenie zawodowe. Możesz zauważyć różnice w ich prowadzeniu, nauczyć się sprawnie, szybko i bezstresowo odpowiadać na większość rekrutacyjnych pytań, a także lepiej na nich wypadać, za sprawą nauki na błędach czy otrzymywanych feedbackach.

Po zakończonej rozmowie i odrzuconej aplikacji zawsze warto poprosić o kilka słów informujących dlaczego Twoja kandydatura została oddalona. Firmy nie mają obowiązku ich przekazywać, jednak niejednokrotnie nie robią tego, ponieważ nikt się o to nie upomina. Dzięki takim informacjom zdobędziesz cenne doświadczenie, które zaowocuje na kolejnych rozmowach. Udana rozmowa kwalifikacyjna to także taka, z której dużo wyniesiesz dla siebie – nie zapominaj o tym aspekcie!

Jak widzisz udana rozmowa kwalifikacyjna to szereg istotnych czynników, o których warto pamiętać. Nie przejmuj się niepowodzeniami i traktuj je jako ważne doświadczenie na przyszłość. Jeśli chcesz sprawdzić swoje umiejętności i poćwiczyć zachowanie na rozmowie kwalifikacyjnej to mamy dla Ciebie rozwiązanie. Jest nim symulacja rozmowy o pracę, prowadzona przez Konsultanta Kariery. Dzięki niej możesz nie tylko przećwiczyć rekrutacyjny dialog, przetestować odpowiedzi na trudne pytania kwalifikacyjne, popróbować elastycznych reakcji na sytuację rekrutacyjną, ale i oswoić stres towarzyszący przy takich okazjach. Tutaj możesz zgłosić się na konsultację.

Rozwiązań jest dużo, decyzja należy do Ciebie. Czy dodałbyś/dodałabyś coś ważnego do tej listy? Co dla Ciebie oznacza określenie udana rozmowa rekrutacyjna?