Najczęstsze pułapki psychologiczne – zależność i niekompetencja

Najczęstsze pułapki psychologiczne – zależność i niekompetencja

Kolejny post z cyklu najczęstszych pułapek psychologicznych. Dziś przyjrzymy się zjawisku zależności i niekompetencji. Cykl inspirowany jest książką Jeffreya E. Younga i Janet S. Klosko „Program zmiany sposobu życia. Uwalnianie się z pułapek psychologicznych„.

zależność i niekompetencja

Jak czuje się osoba w pułapce zależności?

Osoby ze schematem zależności i niekompetencji czują, że nie poradzą sobie w życiu, przetrwają tylko przy wparciu innych ludzi. Mają przeświadczenie, że spełnianie podstawowych obowiązków ich przerasta – czują się małym dzieckiem w świecie dorosłych. Są niezdecydowani, boją się zmian i brak im wiary we własne możliwości. Bez pomocy innego dorosłego czują się zagubieni. Boją się straty ludzi, od których są zależni, dlatego dużo czasu poświęcają na znalezienie osób, które byłyby przy nich. Typowe myśli osób z pułapką zależności to „Nie dam sobie rady”, „Co ja zrobię bez tej osoby”.

Skąd się bierze ten schemat zależności i niekompetencji? 

Tak jak w poprzednich schematach, źródło leży w dzieciństwie. Schemat zależności może mieć swój początek u dzieci, których rodzice byli nadopiekuńczy bądź niewystarczająco opiekuńczy. Nadopiekuńczy trzymają swoje dzieci pod kluczem i zniechęcają je do samodzielnego myślenia jak i wykonywania czynności, chcą wszystko robić za nich. Z kolei mało opiekuńczy rodzice nie dbają o odpowiednią opiekę i troskę na dziećmi, dlatego te od najmłodszych lat wykonują czynności i podejmują decyzję na poziomie powyżej swojego wieku. Pozornie, u takich dzieci również rozwija się schemat zależności, tylko w późniejszym okresie.

Jak można zaradzić pułapce zależności i niekompetencji? 

  • rozpoznaj sytuacje z dzieciństwa, w których czułeś się zależy. Kto sprzyjał rozwijaniu się twojej zależności? Eksploruj i przypomnij sobie te doświadczenia. Za każdym razem, gdy poczujesz że schemat się aktywizuje w dorosłym życiu, pomyśl jakie zdarzenie z dzieciństwa mogło mieć na to wpływ. Sama wiedza na ten temat jest skutecznym krokiem ku zmianie.
  • wymień/wypisz zadania, czynności, decyzje z obecnego życia, w których polegasz na innych. Sporządzenie takiej listy pozwoli uzyskać bardziej obiektywny obraz w jakich sytuacjach jesteś zależny.
  •  wypisz wyzwania, zmiany, których unikasz, ponieważ się ich boisz. Mogą to być proste, codzienne czynności, jak i konkretne zadania w pracy. Przeanalizuj sporządzoną listę i zobacz, co może być wspólnym punktem tych czynności.
  •  podejmuj stopniowo nowe zadania i obowiązki samodzielnie. Oszacuj każde zadanie pod kątem trudności od skali 1 do 10 i zacznij od tych najprostszych. Jeśli je wykonasz samodzielnie, zyskasz więcej wiary we własne możliwości, co pozwoli Ci zrobić kolejny krok ku trudniejszym obowiązkom.

Jeśli schemat jest silny i nie potrafisz sobie sam/sama z nim pomóc – rozważ podjęcie terapii. Nie wstydź się prosić o pomoc.

Co myślisz o tym cyklu? Czy widzisz jeszcze jakieś rozwiązania? Podziel się swoją refleksją!

A jeśli ta pułapka może dotyczyć Ciebie lub kogoś z Twojego najbliższego otoczenia – umów się na konsultację.

Obraz autorstwa Vectorarte na Freepik

Kiedy psycholog może być mi potrzebny? Kiedy warto rozważyć psychoterapię?

Kiedy psycholog może być mi potrzebny? Kiedy warto rozważyć psychoterapię?

Kiedy powinno się iść na terapię, do psychologa czy psychoterapeuty? Czy wyrażenie „powinno się” użyte jest tutaj prawidłowo? Nie do końca odpowiada mi tutaj słowo określające powinność. Mówię tu także o tym dlatego, że to musi być zawsze nasza decyzja. Chcę i mogę – to jest ważne, powinność już niekoniecznie. Możemy sugerować się opiniami bliskich nam osób, szczególnie jeśli mówimy tutaj o głębokich zaburzeniach, często trudnych do subiektywnej oceny. Ale może na potrzeby tego artykułu zamieńmy to pytanie. Tak więc kiedy psycholog może okazać się pomocny? Kiedy warto rozważyć terapię?

terapia, psycholog, psychoterapeuta kraków, kiedy warto rozważyć terapię

Kiedy warto rozważyć terapię?

Nikt nie może dać jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ to do nas należy ostateczna decyzja kiedy udać się do psychologa. Jeśli jednak:

  • doznajemy trudności emocjonalnych, często dotkliwych i utrudniających codzienność. Dopadają nas spadki nastroju, wydłużony smutek, brak kontroli złości, zachowania irracjonalne i nieadekwatne do sytuacji, poczucie gniewu, wstydu i brak zrozumienia dla samego siebie;
  • odczuwamy dolegliwości cielesne, które nie znajdują wytłumaczenia w medycynie, chociażby te wynikające z długotrwałego stresu np. problemy żołądkowe, napięcia mięśni, bóle głowy;
  • występują częste, nawracające i nieustające sytuacje konfliktowe z udziałem naszym i naszych bliskich (członkowie rodziny, partner, przełożony). Ogólnie mówiąc: relacja z drugą osobą jest dla nas źródłem stresu i ciągłych komplikacji;
  • chcemy skonsultować kwestie dotyczące wychowania i prawidłowego rozwoju naszych dzieci;
  • dotyka nas samotność, wbrew naszej woli. Nie jestesmy w stanie nawiązać długotrwałych i satysfakcjonujących nas relacji przyjacielskich/partnerskich, spotkania towarzyskie nas przerastają;
  • przeżywamy lub w przeszłości przeżyliśmy kryzysy życiowe np. utrata pracy, traumatyczne wydarzenia np. śmierć bliskiej osoby lub inne, ważne zmiany życiowe, na które może nie byliśmy w pełni przygotowani;
  • dany temat związany z naszym życiem jest zbyt trudny, mało akceptowalny lub zbyt intymny, by móc porozmawiać o nim z najbliższymi. Przykładem może być tu chęć odłączenia się od toksycznej rodziny i brak bezpiecznych relacji wokół, którym moglibyśmy powierzyć nasze rozważania;
  • obserwujemy u siebie deficyty poznawcze np. większy niż zwykle spadek pamięci, trudności w koncentrowaniu się, zaburzenia orientacji w czasie i przestrzeni. W takim wypadku warto również skonsultować się z neurologiem lub lekarzem pierwszego kontaktu;
  • chcemy zaplanować swoją ścieżkę zawodową i karierę (choć w tym przypadku bardziej pomocny może okazać się doradca zawodowy lub konsultant kariery)

możemy zastanowić się, czy nie jest to odpowiedni moment na taką decyzję.

psychoterpia, kiedy psycholog, kiedy powinno się iść do psychologa, kiedy warto rozważyć terapię

Kiedy warto rozważyć terapię? Rola psychologa

Psycholog może nam pomóc zarówno tylko w jednej, danej kwestii życiowej lub w wielu aspektach. To nasz spowiednik lub – przyjaciel na wynajem. Ktoś kto (przynajmniej z założenia) powinien zaangażować się w rozmowę, okazać nam przychylność, pomóc uporządkować myśli. Psycholog nie ma wykształcenia, żeby rozwiązywać problemy za nas, ale ma szereg kompetencji, by pomagać otwierać oczy na te sprawy, które są dla nas niezauważalne. Jego doświadczenie, znajomość wielu perspektyw czy wiedza medyczna pozwala na efektywny proces terapii. Psycholog zachęca także do przyjęcia innych perspektyw, ukrytych uczuć i myśli – po prostu, na bycie sobą.

Podsumowując: psycholog wspiera w problemach natury emocjonalnej, trudnych do zniesienia i tych utrudniających codzienne funkcjonowanie. Może pomagać w problemach w relacjach, w kryzysach, sytuacjach stresogennych czy radzić w kontekście prawidłowego rozwoju dzieci. Psycholog wspiera w przejściu przez autodiagnozę – czyli czy nasz sposób postrzegania rzeczywistości działa poprawnie. Wielu dobrych specjalistów możesz znaleźć m.in tutaj.