Psycholog kariery to specjalista, który łączy wiedzę psychologiczną z praktycznym doradztwem zawodowym. Pomaga osobom na różnych etapach życia zawodowego – od uczniów i studentów, przez osoby planujące zmianę pracy, aż po tych, którzy chcą założyć własną firmę. Psycholog kariery może być kluczowym wsparciem w odnalezieniu satysfakcjonującej ścieżki zawodowej.
Jakie inne nazwy funkcjonują dla tego zawodu?
Psychologa kariery często określa się również jako:
coacha kariery
konsultanta kariery
mentora zawodowego
Niezależnie od nazwy, celem jest wsparcie w rozwoju zawodowym i osobistym klienta.
Jak psycholog kariery może Ci pomóc?
Psycholog kariery oferuje szeroki zakres usług dostosowanych do indywidualnych potrzeb:
Analiza predyspozycji zawodowych – identyfikacja mocnych stron, zainteresowań i wartości, które mogą wskazać odpowiednią ścieżkę kariery.
Wsparcie w zmianie zawodu lub przebranżowieniu – pomoc w planowaniu i realizacji zmiany zawodowej.
Przygotowanie do rozmów kwalifikacyjnych – trening umiejętności prezentacji, radzenia sobie ze stresem i odpowiadania na trudne pytania.
Tworzenie profesjonalnych dokumentów aplikacyjnych – pomoc w opracowaniu CV i listu motywacyjnego.
Rozwój kompetencji miękkich – takich jak komunikacja, asertywność czy zarządzanie czasem.
Wsparcie w zakładaniu własnej działalności gospodarczej – od planowania po wdrożenie.
Psycholog kariery. Kraków – dlaczego warto skorzystać z lokalnego wsparcia?
Kraków to miasto o dynamicznym rynku pracy i bogatej ofercie edukacyjnej. Psycholog kariery w Krakowie zna specyfikę lokalnego rynku, co pozwala na dostosowanie strategii rozwoju zawodowego do aktualnych trendów i możliwości. Dodatkowo, bliskość specjalisty umożliwia łatwiejszy kontakt i uczestnictwo w sesjach coachingowych czy warsztatach.
Z jakimi problemami możesz zgłosić się do psychologa kariery?
Psycholog kariery (Kraków) to wsparcie nie tylko przy planowaniu sukcesów, ale także w momentach zawodowych kryzysów. Klienci często zgłaszają się z problemami takimi jak:
brak satysfakcji z obecnej pracy – mimo dobrego stanowiska, coś „nie gra” i trudno określić, co dalej,
wypalenie zawodowe – utrata motywacji, energii i sensu działania,
trudności w odnalezieniu się na rynku pracy – szczególnie po przerwie zawodowej, studiach lub przeprowadzce,
poczucie bycia „w martwym punkcie” – brak pomysłu na siebie i swoją przyszłość zawodową,
niskie poczucie własnej wartości – przekonanie, że „niczego nie umiem” albo „nie nadaję się”,
lęk przed zmianą – mimo chęci, coś powstrzymuje przed zrobieniem pierwszego kroku.
Jeśli któreś z powyższych zdań brzmi znajomo, psycholog kariery to dobry adres, by wspólnie poszukać realnych rozwiązań i satysfakcjonującej drogi zawodowej.
Moja oferta – psycholog kariery Kraków
Oferuję kompleksowe wsparcie w zakresie:
Zdobycie i zmiana pracy
Wybór ścieżki zawodowej lub przebranżowienie
Powrót na rynek pracy
Stagnacja w obecnej pracy
Nadmierny stres oraz konflikty i napięcia międzyludzkie
Trudności w samoorganizacji i samodyscyplinie
Obawy przed założeniem własnej firmy
Pierwsze kroki w prowadzeniu własnej firmy, w tym rozwój kompetencji pozyskiwania nowych Klientów
Przygotowanie do negocjacji i rozwiązywania sporów
Skonsultowanie i CV i listu motywacyjnego
Przygotowanie do rozmowy o pracę
Podjęcie ważny decyzji życiowych i ułożenie planu działania
Określenie swoich mocnych stron oraz predyspozycji i preferencji zawodowych
Dzięki ponad 18-letniemu doświadczeniu i ponad 2 500 godzinom przeprowadzonych spotkań indywidualnych, skutecznie wspieram klientów w osiąganiu ich celów zawodowych. Zapraszam do skorzystania z indywidualnych konsultacji zawodowych, coachingu kariery, przygotowania do rozmów kwalifikacyjnych czy wsparciu w rozwijaniu własnej działalności gospodarczej.
Psycholog kariery to partner w Twojej drodze zawodowej. Niezależnie od tego, czy stoisz przed wyborem pierwszej pracy, planujesz zmianę zawodu, czy chcesz założyć własną firmę – wsparcie specjalisty może okazać się nieocenione. Jeśli jesteś z Krakowa, warto skorzystać z lokalnej oferty i umówić się na konsultację z psychologiem kariery.Więcej informacji znajdziesz na stronie: konsultantkariery.pl
Marka osobista to bardzo ważny i można powiedzieć – modny ostatnio pomysł na swój biznes. Ale czy każdy wie, co właściwie oznacza to sformułowanie oraz jak zbudować markę osobistą od podstaw tak, by faktycznie była osobistym modelem biznesowym?
Czym jest właściwie marka osobista?
Marka osobista (inaczej brand personalny, personal branding) to nic innego, jak definicja siebie i tego, co przedstawiasz w oczach innych osób. Jest to wykreowany wizerunek, który jest pewnego rodzaju pryzmatem, przez którego wartość postrzegają nas kontrahenci, pracodawcy itp. Wartość powinna być unikalna lub unikalnie prezentowana, oparta na określonych profesjach, zdolnościach czy uwarunkowaniach. Wizerunek marki osobistej, w tym też osoby, która stanowi jej centrum, musi współistnieć z przekazem (tzw. komunikacją marki) – autentyczna tożsamość zawsze będzie się wyróżniać. Jest to też czynnik, który oddziela nas od konkurencji. Koncept marki osobistej zakłada, że — bez względu na wiek czy profesję — każdy stanowi markę samą w sobie, przez co staje się dyrektorem własnej firmy. Marka osobista to też sposób na wyróżnienie się na rynku pracy.
Marka osobista to nie tylko to, co Ty mówisz o sobie – to przede wszystkim to, co inni o Tobie mówią, gdy Cię nie ma. Dlatego ważne jest nie tylko tworzenie treści, ale także sposób ich odbioru przez innych. Marka osobista powinna być spójna i wyrazista – jak sygnatura, którą zostawiasz w głowach odbiorców.
Jakie są plusy posiadania marki osobistej?
Posiadanie i prowadzenie marki osobistej ma wiele plusów, jednak my skupimy się na tych największych.
wartość sama w sobie (przykład: Adam Małysz);
może trwać dłużej niż jej twórca (przykład: Fryderyk Chopin);
wyróżnia z tłumu (przykład: Ferdynand Porsche);
pomaga zbudować potrzebne zaufanie do produktu lub usługi (przykład: dr Irena Eris).
może przekładać się na realne korzyści finansowe, np. wyższe stawki za usługi, większe możliwości współpracy, zaproszenia do udziału w projektach, wystąpieniach, publikacjach itp.
buduje pozycję eksperta i wpływ, który z czasem może stać się fundamentem np. własnego kursu, podcastu, książki, produktu cyfrowego lub marki komercyjnej.
Jak zbudować markę osobistą od postaw?
Marka osobista to nie tylko jej założyciel oraz jego profesje czy umiejętności. To także, albo przede wszystkim – wartości, które przedstawia i którymi dzieli się z innymi. Jeśli twórca wywołuje pozytywne emocje u swoich odbiorców, to jest na właściwej drodze w skalowaniu swojej marki. Wiele osób o tym zapomina, nie stosuje spójnej komunikacji, nie potrafi długo utrzymać marki, która nie była stworzona w 100% zgodzie z samym sobą. W przypadku marki osobistej decyzja musi być przemyślana i zgodna z ogólnym “mindsetem” twórcy – bez tego może być trudno utrzymać ją w początkowych założeniach. Od czego zacząć przemyślenia na temat budowy własnej marki?
Od tego co jest dla nas najważniejsze, jak my widzimy się na co dzień oraz jak nas widzą inni, jakimi zasadami w życiu się kierujemy, jakie są nasze cele i drogi do ich osiągnięcia, jak chcemy się komunikować oraz do kogo chcemy tę markę kierować. Warto także przyjrzeć się swoim mniej lubianym cechom i reakcjom, słabym punktom, żeby znać też swoje słabsze strony i móc w odpowiedni sposób sprostać nadchodzącym wyzwaniom.
Marka osobista to równanie, w którym wszystkie elementy są ważne tak samo i o których nie można zapominać. Są to: działania wizerunkowe, marketing oraz rozwój osobisty.
Warto też zadać sobie pytanie: czy chcę być twarzą marki – czy raczej budować coś, co działa niezależnie ode mnie? To decyzja strategiczna. Marka osobista może mieć różne oblicza – od eksperckiego blogera po lidera organizacji.
Jak zbudować markę osobistą krok po kroku
Diagnoza obecnej sytuacji
To od czego zaczynamy, to przemyślenie naszej obecnej sytuacji firmy. Sprawdź i dowiedz się, co inni myślą o Twojej marce (komentarze pod postami, opinie o usługach/produktach, znajomi, profesjonalna porada biznesowa np. u coacha). Pomocne będą też narzędzia analityczne: Google Analytics, Brand24, analiza obecności w mediach społecznościowych, ankiety lub bezpośrednie rozmowy z klientami.
Autoanaliza
Przeanalizuj kim jesteś, co Cię wyróżnia i co oferujesz. Spójrz na swoje mocne i słabe strony (przydatna tutaj może być analiza SWOT).Zadaj sobie pytania: dlaczego Twoje usługi są wyjątkowe, dlaczego warto z nich skorzystać i dla kogo są stworzone? Dobrze mieć też własne motto lub manifest – krótki opis tego, kim jesteś, w co wierzysz i co oferujesz światu.
Cele
Wyznacz cele krótko- i długoterminowe. Może być ich więcej niż jeden. Ma im jednak przyświecać jedno zadanie: czemu ma służyć Twoja marka, co chcesz dzięki niej osiągnąć. Dobrze, aby cele były SMART: konkretne, mierzalne, osiągalne, istotne i określone w czasie.
Komunikacja
Dobierz i przetestuj kanały komunikacji z odbiorcami. Popularnym wyborem będą social media (pamiętaj, że wybór jest naprawdę szeroki). Pamiętaj, że Facebook czy Instagram nie załatwi sprawy – dobra strona internetowa, blog i Twoja aktywność będą miały tutaj kluczowe znaczenie. Zadbaj o identyfikację wizualną marki – kolory, czcionki, zdjęcia, logo, styl komunikacji. Spójność wizualna pomaga budować rozpoznawalność.
Persona
Stwórz obrazy i opisy Twoich potencjalnych klientów, by lepiej móc poznać ich potrzeby i wymagania. Pogrupuj ich wg kategorii. Dobrze, jeśli określisz: wiek, zawód, problemy, marzenia, sposób korzystania z internetu i social mediów, styl komunikacji. Wtedy trafniej dobierzesz przekaz.
Ekspert w swojej dziedzinie
Podstawą wszystkich strategii marek osobistych jest wytworzenie wizerunku eksperta w swojej dziedzinie. Komentuj, publikuj, udostępniaj część wiedzy “za darmo”. Wzbudzaj zaufanie i szacunek. Warto prowadzić regularne działania edukacyjne: np. newsletter, podcast, cykle Q&A, artykuły gościnne u innych ekspertów.
Autentyczność
Bądź nie tylko autentyczny, ale i oryginalny (pomogą Ci w tym poprzednie kroki). Udawanie kogoś innego i oszukiwanie (np. w kontekście własnych wartości) nie sprawdzi się na dłuższą metę w budowaniu marki osobistej. Ważna jest spójność treści i przekazu. Pokaż również kulisy swojej pracy (tzw. behind the scenes), emocje, procesy – to zbliża do odbiorcy i buduje więź.
Przekaz
Dostosuj swój przekaz (formę komunikacji) do odbiorcy. Język profesjonalny, codzienny a może obfity w żarty? Poznaj swoją grupę odbiorców i dopasuj do ich potrzeb swoje wartości.
Aktywność
Aktywność w sieci to podstawa. Publikuj ze stałą częstotliwością ciekawe i angażujące treści. Komentuj i poznawaj swoich odbiorców. Możesz też promować i reklamować swoje usługi, by rozszerzać zasięg swojego działania. Bądź zaangażowany/a.
Branżowe wydarzenia
Daj się poznać nie tylko online. Nawiązuj kontakty i dbaj o swój wizerunek “poza siecią”. Przygotuj wizytówki czy portfolio swojej działalności, wystaw swoje produkty na targach, współpracuj z innymi markami.
Monitoring i kontrola
Stale sprawdzaj stan swojej marki osobistej, a przede wszystkim swojego wizerunku. Bądź na bieżąco i nie nie bój się niezbędnych zmian. Weryfikuj i testuj nowe rozwiązania.
Narzędzia budowania marki
Ważnym aspektem Twojej marki osobistej będą kanały komunikacji z klientami. Możesz wybrać kilka lub skupić się na jednym. Pamiętaj, by dostosować je do rodzaju swojej działalności oraz odbiorców. Poniżej wyróżniamy kilka ich kategorii oraz najważniejsze kwestie, które musisz spełnić, by działały one dla Ciebie, a nie przeciwko Tobie.
Media społecznościowe
spójność komunikatów
wartościowe, eksperckie treści, ciekawostki
dopasowanie do grupy odbiorców
regularność publikacji.
Blogi i witryny internetowe
sklep internetowy, źródło wiedzy dla klienta na temat produktów czy usług
ciekawe, interesujące i łatwo dostępne treści, często w rozszerzonej formie w porównaniu do social mediów.
Webinary
popularny sposób na wykreowanie swojego wizerunku i wyjście zza ściany “online” (namiastka spotkań na żywo)
zazwyczaj bezpłatne.
Nie zapomnij o LinkedIn – to jedno z najmocniejszych narzędzi do budowy marki osobistej w środowisku biznesowym, zwłaszcza jeśli działasz jako specjalista, konsultant, trener czy freelancer.
Co jeszcze warto zrobić?
Zadbanie o obsługę klienta — miło i profesjonalnie, z indywidualnym podejściem i świadomością tego, że obecni klienci są niecierpliwi oraz są wymagający.
Historia marki — spójność i autentyczność, która buduje zaufanie. Wyróżnić kluczowe momenty, pokazać nieco “backgroundu” powstania.
Zadbaj o opinię społeczną – proś klientów o rekomendacje, recenzje, case studies. Społeczny dowód słuszności (tzw. social proof) ma ogromną wartość w budowaniu zaufania.
Grupa w social mediach – pomoże stworzyć wspólnotę, która wzajemnie się sobie pomaga i wspiera Twoją markę. Ponadto członkowie mają możliwość zadawania pytań (i uzyskiwania na nie szybkiej odpowiedzi) oraz uczestnictwa w wydarzeniach czy zakupu produktów, zarezerwowanych tylko dla tej grupy.
Książka, ebook — brand staje się zauważalny przez innych konsumentów i zaczyna zyskiwać większy szacunek. To też możliwość na zarobienie pierwszych pieniędzy.
Jak zbudować markę osobistą ? Mamy nadzieję, że teraz będzie to dużo łatwiejsze! A jeśli potrzebujesz bardziej indywidualnej pomocy, umów konsultację.
Kto pomaga znaleźć pracę? Poradnik dla osoby bezrobotnej
Pomocą w poszukiwaniu pracy dla osób bezrobotnych zajmuje się pośrednictwo pracy. Jeżeli więc jesteś osobą zarejestrowaną jako bezrobotny, a urząd dysponuje ofertą odpowiedniej pracy dla ciebie, zostaniesz poinformowany o tej ofercie przez doradcę klienta i zostanie wydane ci skierowanie do pracodawcy na rozmowę rekrutacyjną. Kto pomaga znaleźć pracę?
Pośrednictwo pracy
Pośrednictwo pracy jest jedną z podstawowych usług realizowanych przez urzędy pracy i agencje pracy. Pośrednictwo pracy świadczy swoje usługi na rzecz osób bezrobotnych, poszukując dla nich odpowiedniego zatrudnienia, kojarząc ich z ofertami pracy, które zgłaszają pracodawcy oraz na rzecz pracodawców pozyskując na zgłoszone przez nich wolne miejsca pracy odpowiednich pracowników.
PAŃSTWOWE POŚREDNICTWO PRACY
DORADCA KLIENTA (państwowa funkcja)
Doradca klienta to pracownik powiatowego urzędu pracy, zatrudniony na jednym z czterech stanowisk w urzędzie: pośrednika pracy, doradcy zawodowego, specjalisty ds. rozwoju zawodowego lub specjalisty ds. programów, któremu powierzona została funkcja doradcy klienta. Doradca ustala potrzeby klienta, informuje o formach pomocy, zakłada IPD, aktualizuje informacje w karcie rejestracyjnej.
Istotą funkcji doradcy klienta jest stała opieka nad klientem urzędu pracy, czyli:
osobą zarejestrowaną w urzędzie pracy jako bezrobotny lub poszukujący pracy,
pracodawcą lub innym podmiotem, do którego mają zastosowanie przepisy ustawy stosowane do pracodawców, tzn. przedsiębiorcą, podmiotem zainteresowanym zatrudnieniem cudzoziemca, spółdzielnią rolniczą.
PRYWATNE POŚREDNICTWO PRACY
POŚREDNIK PRACY
Pośrednik pracy 333301 to inaczej inspektor pośrednictwa pracy, pośrednik lub pośrednik pracy-stażysta.
Jest to pracownik, który zajmuje się pozyskiwaniem informacji o wolnych miejscach pracy, udzielaniu o nich informacji i możliwościach jej podjęcia. Negocjuje warunki pracy dla przyszłych pracowników oraz udziela pomocy pracodawcom w ustaleniu tych warunków.
Pośrednikiem pracy, zgodnie z ustawą o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, może zostać osoba z wykształceniem wyższym, pełną zdolnością do czynności prawnych i co najmniej rocznym doświadczeniem w pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub osoba, która ukończyła szkolenie przygotowujące do pośrednictwa pracy.
AGENCJA PRACY
Agencja pracy to firma, która oferuje usługi związane m.in. z pośrednictwem w poszukiwaniu pracowników na stałe lub do pracy tymczasowej. Agencje specjalizują się też w doradztwie personalnym. Pośrednictwo pracy polega na pomaganiu pracodawcom pozyskać pracowników o określonych kwalifikacjach zawodowych. Agencja musi być wpisana do rejestru agencji zatrudnienia.
Agencję pracy może założyć każdy, pod warunkiem, że nie posiada zaległości finansowych (w podatkach, składkach do ZUS oraz na fundusz pracy), nie jest karany za przestępstwa związane z rynkiem pracy oraz nie otwarto wobec niego likwidacji lub nie ogłoszono upadłości.
Agencję zatrudnienia można prowadzić w dowolnej formie (działalność gospodarcza, dowolna spółka handlowa z wyłączeniem spółki partnerskiej). Aby założyć agencję pracy należy złożyć wniosek o wpis do rejestru podmiotów prowadzących agencję zatrudnienia (KRAZ).
Taki wpis nie jest konieczny tylko w określonych sytuacjach. Nie muszą go mieć firmy, które:
zajmują się poszukiwaniem pracowników, którzy będą pracować w zamian za naukę języka;
prowadzą bazy ogłoszeń o miejscach pracy;
organizują praktyki absolwenckie.
Jakie usługi można wykonywać po wpisaniu do rejestru?
Pośrednictwo pracy, polegające na:
udzielaniu pomocy osobom w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
udzielaniu pomocy pracodawcom w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych,
pozyskiwaniu i upowszechnianiu ofert pracy,
udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze zgłoszoną ofertą pracy,
informowaniu kandydatów do pracy oraz pracodawców o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy,
inicjowaniu i organizowaniu kontaktów osób poszukujących odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z pracodawcami,
kierowaniu osób do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych;
kierowaniu cudzoziemców do zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej do podmiotów prowadzących działalność w Polsce.
Doradztwo personalne, polegające na:
prowadzeniu analizy zatrudnienia u pracodawców, określaniu kwalifikacji pracowników i ich predyspozycji oraz innych cech niezbędnych do wykonywania określonej pracy,
wskazywaniu źródeł i metod pozyskania kandydatów na określone stanowiska pracy,
weryfikacji kandydatów pod względem oczekiwanych kwalifikacji i predyspozycji.
Poradnictwo zawodowe, polegające na:
udzielaniu pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia,
udzielaniu informacji niezbędnych do podejmowania decyzji zawodowych, np. o zawodach, rynku pracy oraz możliwościach szkolenia i kształcenia,
inicjowaniu, organizowaniu i prowadzeniu grupowych porad zawodowych oraz zajęć zachęcających do aktywnego poszukiwania pracy,
udzielaniu pracodawcom pomocy w doborze kandydatów do pracy – np. na udzielaniu informacji i doradztwie w tym zakresie.
Mamy nadzieję, że artykuł o tym kto pomaga znaleźć pracę Ci się spodobał i że będziesz mógł/a z niego skorzystać – gdybyś chciał/a omówić szczegóły zmiany pracy, zawodu, zapraszamy Cię na konsultację – umówić możesz się poprzez stronę.
Czy pasja to klucz do pracy marzeń? Co mówi nauka?
Wszyscy znamy słynny cytat Konfucjusza: „Wybierz pracę, którą kochasz, a nie będziesz musiał pracować nawet przez jeden dzień w swoim życiu.” Wszyscy w mniejszym lub większym stopniu chcemy w swoim zawodowym życiu za nią podążać. Jednak czy praca marzeń zależy od poziomu naszej pasji? Czy zawsze pasja to satysfakcja zawodowa?
W tym artykule przyjrzymy się pasji z nieco innej strony. Powołamy się tutaj także na artykuły naukowe, by jeszcze lepiej przyjrzeć się tematowi! Pamiętaj jednak, że pasja, praca marzeń czy sukces zawodowy to bardzo szeroki, wręcz filozoficzny temat, zależący od tak wielu czynników, że trudno napisać o tym obiektywnie i krótko 🙂
Pasja i sukces zawodowy zawodowa – czy muszą zawsze występować razem?
Dużo w temacie sukcesu zawodowego pisaliśmy tutaj (link). Zwracaliśmy uwagę, że sukces zawodowy w pierwszym skojarzeniu często ukazuje nam znanych miliarderów, którzy szybko i sprawnie odnaleźli swoją zawodową drogę, która nie dość, że była ich pasją, to jeszcze przyniosła duże korzyści finansowe. W takich przypadkach pasja, która staje się sukcesem zawodowym jak najbardziej ma swoje odzwierciedlenie.
Popatrzmy jednak na to, że sukces zawodowy nie musi oznaczać tego najwyższego szczebla na drabinie awansu czy przepełnionego skarbca. Nie musi też przytrafić się od razu i tak jest w większości przypadków. Warto w swoich marzeniach i planach wziąć pod uwagę realność, w której żyjemy i rozwijać się nadal, mając jednak w głowie to, co dzieje się wokół nas. Nazwijmy to “reality check’em”.
Co to w ogóle jest ta pasja, sukces i powołanie?
Według słownika języka polskiego PWN […]„wielkie zamiłowanie do czegoś”. Pasją będzie coś szczególnego, do czego mamy stosunek emocjonalny, bez czego nasze życie ma mniejszy sens lub tego sensu nie ma w ogóle. Powołanie, w tym samym słowniku, definiowane jest jako „zdolność i zamiłowanie do czegoś lub przeświadczenie jakiejś osoby o tym, że wybrany zawód, droga życiowa są dla niej najwłaściwsze”. […] Natomiast definicja słowa sukces brzmi: „pomyślny wynik jakiegoś przedsięwzięcia, osiągnięcie zamierzonego celu lub zdobycie sławy, majątku, wysokiej pozycji itp.” .
Pasja i sukces zawodowy mogą więc łączyć się, ale nie jest to warunek konieczny. Sukces zawodowy można osiągnąć bez wielkiego zamiłowania do danej aktywności, bo jego definicja jest mocno subiektywna. To samo dzieje się w przypadku pasji – możemy ją rozwijać osobno, po godzinach pracy zarobkowej, która pozwala nam spełniać się, odpoczywać czy powoli wypełniać swoje większe i bardziej wymagające marzenia czy cele zawodowe.
Pasja w pracy marzeń – pułapki
Pomimo pozytywnego nacechowania słowa pasja – powinniśmy też wiedzieć i widzieć stojące za nieumiejętnym jej używaniem i rozumieniem pułapki. “Według psycholog Sylwii Michalczyk […] Gdy naszą pasją jest to co robimy w pracy, możemy mieć tendencję do przepracowywania się, nie potrafimy uwolnić się od pracy. […] gdy pracujemy dużo, a praca zaczyna nam się mieszać z hobby, nawet największa wydajność i najlepsze osiągniecia przestają robić na kimkolwiek wrażenia, nawet na nas samych. Kolejnym argumentem za tym, żeby ostrożnie podchodzić do łączenia pracy z pasją jest to, iż osoby, dla których praca jest pasją, zwykle najchętniej i najwięcej mówią właśnie o pracy. W konsekwencji trudno się z nimi rozmawia, ponieważ wszystko sprowadzają do pracy. Praca oparta na pasji może także odebrać nam radość z tego, co się robi. Kiedy hobby staje się aktywnością zarobkową, a przez to obowiązkiem, zmniejsza się motywacja wewnętrzna. […] Ben Horowitz, znany przedsiębiorca i inwestor z Doliny Krzemowej twierdzi wręcz, że w wyborze ścieżki zawodowej NIE NALEŻY kierować się pasją. Radzi natomiast, żeby odnaleźć to, w czym jesteśmy najlepsi i wykorzystać to do rozwoju świata”.
Praca marzeń wywodząca się z pasji – jakie są opcje?
Pasja w życiu zawodowym może mieć różne formy. Jej wpływ może być widoczny na wielu płaszczyznach lub tylko w kilku, mniejszych elementach. Możemy wyróżnić trzy formy oddziaływania:
Kariera zawodowa opierająca się i wynikająca z pielęgnowanej przez lata pasji.
Praca zawodowa, która jest przedmiotem naszego hobby.
Pasja i praca to dwie odmienne struktury.
To prawda, że łączenie pracy zawodowej z pasją do wykonywania danej czynności przynosi wiele benefitów, jak chociażby to, że przez swoje niewymuszone zaangażowanie możemy być bardziej efektywni i częściej doceniani. Pamiętajmy jednak, że to nie jest reguła i jedyna prawda, której trzeba się kurczowo trzymać.
Co mówi nam nauka o pracy marzeń?
Bardzo wiele. Nie jesteśmy w stanie przytoczyć wszystkich przykładów, ale spójrzmy na kilka wybranych.
Pani Beata Siuta-Stolarska oraz Matylda Siuta-Brodzińska napisały artykuł na temat satysfakcji zawodowej. Jak widać na pokazanym przykładzie, na nasze zadowolenie zawodowe ma wpływ wiele czynników, tych pośrednich, jak i bezpośrednich. Nie jest to wyłącznie „pasja”.
Natomiast w badaniu przeprowadzonym na Politechnice Białostockiej widzimy, że często pasja do pracy pojawia się już po jej podjęciu. Nie każdy więc wie co chce w życiu robić i co mu sprawia przyjemność – czasem warto spróbować danej aktywności zawodowej, by się o tym przekonać.
Pamiętaj więc, że praca wynikająca z pasji jest z pewnością przyjemna i może dawać dużo satysfakcji, ale jeśli nie utrzymamy ważnego work-life balance, to może szybko przemienić się w życie, którego nie chcesz. Jeśli do swojej obecnej pracy przychodzisz z uśmiechem, zarabiasz adekwatnie do umiejętności pieniądze i/lub otaczasz się fajnymi ludźmi – to może właśnie osiągnąłeś/aś swój cel?
A może chcesz się podzielić swoim zdaniem na temat pasji i sukcesu zawodowego? Czekamy w komentarzach! Jeśli potrzebujesz wsparcia w zakresie budowania swojej ścieżki kariery, opartej na pasji – zapraszam na konsultację.
Co pojawia się w naszej głowie, kiedy słyszymy „sukces zawodowy”? Przykłady znanych celebrytów, biznesmenów, awans na najwyższe stanowisko w firmie czy osiągnięcie danej kwoty na koncie. Nie każdy jednak zdaje sobie sprawę, że w przypadku tego stwierdzenia, jak i każdego innego, punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.
I tym właśnie zajmiemy się w naszym dzisiejszym artykule: sukcesem zawodowym w trochę mniej znanym wydaniu.
Sukces zawodowy – przykłady małych osiągnięć
Wielu ludzi utożsamia z sukcesem, nie tylko tym zawodowym, wyłącznie największe możliwe osiągnięcia, dlatego też często dotarcie do nich zajmuje dużo czasu, energii, a często kończy się fiaskiem i nieustanną frustracją. Ważne jest, by spojrzeć na sukces nieco inaczej. Rozpoczynając swoją karierę zawodową po studiach, zmieniając branżę zawodową, szukając nowej pracy czy starając się o awans zawodowy – w każdym z tych przypadków warto zadać sobie pytanie, co w przeszłości (np. poprzednich stanowiskach) mogło stanowić nasz sukces zawodowy. Przykłady?
stworzenie czytelnej procedury dla wszystkich pracowników, która ułatwia pracę
udoskonalenie procesu obsługi zamówień, dzięki czemu np. więcej klientów decyduje się na ponowne zakupy, a opinie są niemal wyłącznie pozytywne
nieoceniona pomoc dla współpracowników, którzy z jakąkolwiek wątpliwością najpierw zwracają się do Ciebie, dopiero potem do managera czy szefa
zdobycie cennych kontaktów dla firmy
praca w wyuczonym zawodzie lub w miejscu, do którego lubimy przychodzić
organizacja wydarzenia – może to być przyjęcie świąteczne czy nawet zbiórka na prezent dla szefa.
Moglibyśmy wymieniać je w nieskończoność, ale myślimy, że jasna jest już pierwsza zasada. Każde osiągnięcie się liczy, nawet to początkowo niezauważalne, błahe, do którego przywykliśmy! Przełamanie swoich ograniczeń, otrzymana pochwała, podniesienie wydajności, optymalizacja procesu czy inna, ważna dla działania firmy i Ciebie kwestia będzie Twoim sukcesem zawodowym.
Sukces zawodowy – przykłady w Twoim CV
Wiele z dokumentów aplikacyjnych nie wyróżnia ważnych dla funkcjonowania firmy cech kandydata. O ile potrafimy pisać o swoim doświadczeniu, z którego wynikają nasze umiejętności techniczne, czyli tzw. “twarde”, o tyle nie potrafimy już pisać o swoich mocnych stronach czy osiągnięciach. Dlaczego tak się dzieje?
Nie chcemy lub nie umiemy pisać o sobie dobrze. Nie zauważamy małych osiągnięć, często tych bez certyfikatów. Myślimy, że bez weryfikacji z zewnątrz nikt nam nie uwierzy, nie chcemy się ośmieszyć, w rezultacie zostawiając puste miejsce w naszym prezentacyjnym dokumencie
CV – osiągnięcia i sukcesy
Poświęć chwilę i zastanów się w czym jesteś dobry/a. Nie muszą to być wyłącznie czynności związane z Twoją obecną lub przeszłą pracą. Często zdarza się, że po godzinach zajmujemy się czymś, co mogłoby przydać się w nowej pracy, pokazać Cię od trochę innej strony. Jeśli z trudnością przychodzi Ci myślenie o swoich osiągnięciach czy mocnych stronach, które mogą być przydatne, spróbuj postawić sobie pytanie: co po odejściu z pracy po sobie zostawisz? Czy będzie to jakiś dokument, uporządkowane segregatory, skuteczne planowanie zadań czy wysoka jakość obsługi klienta? Czy myślisz, że łatwo będzie Cię zastąpić i wdrożyć kogoś w Twoje obowiązki? To naprawdę skuteczny sposób, by określić swój sukces zawodowy. Przykłady nie zawsze pojawiają się od razu.
Pomocne w określaniu “super mocy” będą także różnego rodzaju testy (o nich więcej tutaj) np. osobowościowe lub konsultacje zawodowe, choćby z Konsultantem Kariery. Każdy z nas ma inną definicję sukcesu życiowego i niech tak zostanie. Akceptuj swoje decyzje, siebie i swoją drogę. Nie stawaj sobie celów nie do osiągnięcia. Inspiruj się, działaj, podejmuj wyzwania, każdy mały krok jest Twoim sukcesem. Mamy nadzieję, że niedługo właśnie te małe kroki będą pierwszym skojarzeniem dotyczącym sukcesu zawodowego.
Czasem dostaję pytanie „Z jakimi problemami najczęściej zgłaszają się do Ciebie klienci na konsultacjach kariery? Jakie problemy rozwiązuje Konsultant kariery?” Aby móc odpowiedzieć precyzyjnie na to pytanie trzeba by prowadzić statystyki, których niestety nie posiadam.
Warto natomiast zrobić rozróżnienie, ponieważ czym innym może być temat, z którym klient się do mnie zgłasza, a czym innym może być później to nad czym realnie pracujemy. Zawsze próbuję w pierwszej kolejności zrozumieć, jak klient postrzega problem i również ze swojej perspektywy stwierdzić, czy jest to temat, który wydaje się ty, na którym skupimy większośc naszej uwagi.
Klienci zwracają się do mnie o pomoc w różnych kwestiach dotyczących ich kariery zawodowej. Są to przeważnie tematy związane z:
Satysfakcją z obecnej pracy, a właściwie jej brakiem.
Często towarzyszy jej występowanie stresu, presji (zarówno tej wewnętrznej, jak i zewnętrznej) czy nawet lęku. Powracające myśli, dylematy zawodowe, rozterki, w których głównymi pytaniami są: „Czy ja się do tego nadaje?” „Czy nie zmienić zawodu?”
Rozterkami dotyczącymi przyszłości.
Klienci stają przed wyborami, zmianami zawodowymi, podejmowaniem ważnych decyzji, często na wczesnych etapach kariery np. wybór studiów i potrzebują ukierunkowania oraz wsparcia.
Poszukiwaniem pracy.
Jak zrobić dobre CV, odpowiednio opisać siebie w liście motywacyjnym, dobrze wypaść na rozmowie kwalifikacyjnej, negocjować awans lub podwyżkę oraz w jaki sposób należy rozmawiać z pracodawcą.
Wydajnością w pracy.
Dylematy związane z szeroko pojętą wydajnością, czyli na przykład klient czuje, że brakuje mu motywacji, że nie pracuję tak wydajnie, jak wcześniej albo, że jego plan związany z rozpoczęciem własnej działalności, nie jest realizowany w zadowalający sposób. Często są to też dylematy na temat własnej organizacji czasu pracy, zarządzania sobą i własnym kalendarzem, by np. móc zacząć pracować nad swoim biznesem.
Początkowym etapem funkcjonowania we własnej działalności gospodarczej.
Pojawiają się pytania: „Jak dobrze zarządzać własnym biznesem?”, „Jak rekrutować pracowników, odpowiednio przydzielać zadania czy konstruktywnie krytykować?”, “W jaki sposób zwiększać motywację pracowników oraz jak dbać o ich rozwój?”
Relacjami między pracowniami oraz przełożonym.
Pomagam nauczyć się reagować na określone zachowania przełożonego oraz dowiedzieć się, jak układać relacje ze współpracownikami. Rozróżniać, kiedy zachowanie staje się nienormatywne jak np. mobbing? Częstym tematem podejmowanym przy okazji tych pytań jest kwestia pracy nad asertywnością (np. w kontekście nadmiaru przydzielonych obowiązków) oraz „walki o swoje”.
To są tematy, nad którymi najczęściej pracujemy na konsultacjach. Czy któryś z nich jest bliski i Tobie?
Stres w pracy dotyczyć praktycznie każdego pracownika. Jeśli występuje sporadycznie, przy nowych wyzwaniach, może uznać go za coś motywującego. Jeśli jednak jest zjawiskiem cyklicznym lub stałym, warto zwrócić na tę kwestię większą uwagę. Artykuł w większości został napisany na podstawie wytycznych Państwowej Inspekcji Pracy.
Kiedy doświadczamy stresu w miejscu pracy?
O stresie w miejscu naszego zatrudnienia możemy mówić wtedy, gdy pracownicy i/lub pracodawcy czują dyskomfort psychiczny, który dotyczy sytuacji, wymagań, warunków czy relacji występujących w tym miejscu.
Kiedy stres nie jest motywujący i staje się dla nas groźny?
Przede wszystkim warto zwrócić tu uwagę na ilość sytuacji stresogennych. Jeśli trwają długo lub z powtarzalną częstotliwością – mogą być trudne do opanowania oraz przynosić długotrwałe, fatalne skutki dla zdrowia człowieka i funkcjonowania przedsiębiorstwa. Jeśli wymagania lub warunki pracy wykraczają poza możliwości danego pracownika, a problemy nie są na bieżąco rozwiązywane, to często reakcja stresowa naraża nas na permanentny stres w miejscu pracy. Pracownik jest wtedy w stanie nieustannego napięcia, nadaktywności lub niewspółmiernej do osobowości nieśmiałości. Często współtowarzyszą takie reakcje i emocje jak strach, lęk, złość czy gniew.
Jeśli stres jest długotrwały, osoba na niego narażona może ukazywać różnego rodzaju reakcje fizyczne jak np. utratę sił, senność, zmęczenie, ból głowy czy brzucha. Często taka osoba nie jest aktywna w zespole, unika działania i zmian czy dodatkowych obowiązków.
Taki stan psychiczny może doprowadzić do długotrwałych, trudniejszych do opanowania skutków. Może przyczynić się to do obniżenia poczucia własnej wartości czy elastyczności, a także umiejętności radzenia sobie z problemami, zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym. Stres, który odczuwa jeden pracownik, może mieć wpływ na cały zespół, a nawet na działanie całego przedsiębiorstwa.
Jeśli szybko znajdzie pomoc (specjaliści, współpracownicy, przełożeni) to do pełnej sprawności zawodowej może powrócić już po okresie krótkiego wypoczynku i regeneracji, ale także po zmianie stanowiska czy obowiązków oraz realnego wsparcia innych współpracowników.
Zdrowotne skutki stresu w miejscu pracy
ból mięśni, szczególnie karku i kręgosłupa
problemy układu pokarmowego (np. bolesne skurcze jelit, owrzodzenia)
obniżenie odporności organizmu
problemy z sercem (zawały, nadciśnienie, udary)
depresja, nerwice, stany lękowe
zwiększone ryzyko zachorowania na chorobę nowotworową
uzależnienia i choroby nimi wywołane.
Ekonomiczne skutki stresu w pracy
porzucenie (w sposób zamierzony lub nie) wydajności i efektywności swojej pracy
Brak reakcji na stres może więc mieć duży wpływ na funkcjonowanie przedsiębiorstwa: zwiększać koszty i przyczyniać się do strat. Błędne decyzje, zwolenia, nieprawidłowa obsługa klienta, zastępstwa to tylko nieliczne z wielu negatywnych skutków permanentnego stresu wywołanego pracą.
Co właściwie dzieje się z człowiekiem w sytuacji stresowej?
Reakcja stresowa jest czynnikiem ewolucyjnym, którego zadaniem jest przygotowanie organizmu do reakcji lub walki z zagrożeniem. Dlatego w czasie stresu:
dochodzi do aktywacji wszystkich wewnętrznych układów człowieka
podnosi się wydzielanie hormonów takich jak kortyzol czy adrenalina
przyspieszone jest bicie serca i oddech, zwiększa się napięcie mięśni, cisnienie krwii wydolność, zmiejsza się odczuwalność bólu
całość uwagi skupiona jest na zagrożeniu
osoba w stresie jest nadaktywna ruchowo, odczuwa pobudzenie i silne napięcie, często dochodzi do zachowań agresywnych.
Kto jest najbardziej zagrożony stresem w pracy?
Szerokie zróżnicowanie osobowości, charakteru czy temperamentu może narażać na sytuacje stresowe każdego z nas. Poziom odczuwania i radzenia sobie ze stresem również jest zróżnicowany, dlatego szczególnie na stres w pracy narażone są osoby ze względu na:
młody lub podeszły wiek
krótki staż pracy
niedopasowanie wykonywanych obowiązków do predyspozycji
wrodzoną wrażliwość na bodźce
problemy pozazawodowe (prywatne).
Przyczyny stresu zawodowego
„Długotrwały, chroniczny stres w miejscu pracy najczęściej jest powodowany przyczynami tkwiącymi w tzw. psychospołecznych warunkach pracy, tj. w przeciążeniu ilościowym pracą, przeciążeniu jakościowym pracą, niedociążeniu jakościowym pracą, ograniczonym zakresie kontroli nad pracą, niejasnością roli zawodowej, konfliktem roli zawodowej, brakiem wsparcia ze strony współpracowników i przełożonych oraz w fizycznych warunkach pracy”. [www.pip.gov.pl]
Przeciążenie ilościowe pracą:
duży wysiłek fizyczny
zaskakujące, nieplanowane zadania i obowiązki
narzucone odgórnie tempo pracy (pośpiech, presja,
nieadekwatna ilość pracy do jej czasu wykonania (nadgodziny, niedobór pracowników).
Przeciążenie jakościowe pracą:
duża odpowiedzialność za zadania, mienie czy współpracowników (często nieadekwatna do zajmowanego stanowiska)
dylematy moralne
decyzyjność ze znaczącymi dla tej osoby konsekwencjami.
Niedociążenie jakościowe pracą:
proste, powtarzalne, monotonne obowiązki i czynności w pracy
stanowisko poniżej możliwości i umiejętności pracownika.
Ograniczony zakres kontroli nad pracą:
brak elastyczności w wymiarze czasu pracy, przerw
nieustanne zmiany warunków pracy, jej organizacji, miejsca czy celu
brak feedbacku, niemożność poznania efektów własnej pracy.
Niejasność pełnionej roli zawodowej:
nieznajomość własnych obowiązków
brak wiedzy w temacie sposobu wykonywania obowiązków
przymus samozatrudnienia w miejscu pracy.
Konflikt roli zawodowej:
sprzeczne, niespójne i zmienne wymagania przełożonych
przymus kooperacji z wieloma stronami przedsiębiorstwa, rola rozjemcy i pomysłodawcy rozwiązań
brak perspektyw rozwoju i awansu
stanowisko poniżej własnych aspiracji
wpływ życia zawodowego na życie prywatne
niski prestiż społeczny wykonywanego zawodu.
Brak wsparcia ze strony współpracowników i/lub przełożonych:
system motywacji pracowników nastawiony jest na rywalizację i konflikty pracownicze
brak niezbędnych informacji oraz narzędzi do pracy
brak wdrożenia w zmiany
samotność w pracy (np. ze względu na zajmowane stanowisko)
niewystarczająca, selektywna pomoc współpracowników/przełożonych lub jej brak
utrudniony kontakt z osobami w firmie
dyskryminacja (m.in. pod względem religii, płci, orientacji seksualnej itp.)
przemoc fizyczna i psychiczna ze strony współpracowników i/lub przełożonych.
Fizyczne warunki pracy:
permanentny hałas
niedostosowana temperatura (zbyt niska lub wysoka)
uciążliwe zapachy
styczność z substancjami niebezpiecznymi (np. łatwopalnymi, trującymi).
Jak zapobiegać i chronić się przed stresem w pracy i nie tylko?
Pierwszym krokiem do zredukowania poziomu stresu jest poznanie jego przyczyny (bardzo wiele wymieniliśmy w akapitach powyżej). Krokiem kolejnym powinno być działanie mające na celu zapobieganie lub eliminację czynników stresogennych i idących za nimi skutków zdrowotnych i ekonomicznych.
Jak można chronić się przed stresem?
wykonywanie ćwiczeń oddechowych
kontakt z naturą, spacery
uprawianie ulubionego sportu (jakakolwiek aktywność fizyczna będzie tu wskazana)
zbilansowana dieta (z niską zawartością kofeiny, cukru i alkoholu)
unikanie używek
zadbanie o higienę snu, regularny wypoczynek
rozmowy z bliskimi lub w razie potrzeby – ze specjalistą.
Jeśli odczuwasz lęk, stres i strach przed pójściem do pracy lub wiesz, że nie jest to stanowisko, na którym długo “wytrzymasz”, skorzystaj z konsultacji, która pomoże Ci obrać nowy kurs i zrealizować ustalone cele.
Ludzie, którzy mają aktywizowaną tę pułapkę żyją w przeświadczeniu, że stracą ludzi, których kochają i zostaną sami. Co ważne, takie myślenie nie jest oparte na faktycznej sytuacji i na dowodach, a na mentalnym przeświadczeniu danej osoby. Ludzie z tą pułapką obawiają się samotności, dlatego ich miłość do bliskich przepełniona jest lękiem i ciągłym niepokojem o stratę. Osoby starają się jak bluszcz „opleść” ukochaną osobę, odczuwają potrzebę ciągłego spędzania czasu razem, a na jakąkolwiek rozłąkę reagują rozpaczą. Bardzo często schemat ten aktywizowany jest w relacjach romantycznych.
Skąd się bierze ten schemat: porzucenie i brak stabilności więzi
Występuje on u osób, które w bardzo wczesnym okresie życia przeżyły porzucenie ze strony bliskich osób – najczęściej rodziców. Pisząc o porzuceniu mam na myśli śmierć jednego z rodziców, rozwód rodziców, kiedy jedno z rodziców jest niestabilnie emocjonalnie i na przemian jest blisko dziecka i się od niego oddala. Wieź emocjonalna jest niestabilna i dziecko nie ma pełnego zaufania ani poczucia bezpieczeństwa. W większości przypadków nasze doświadczenia z dzieciństwa przenosimy na życie dorosłe, kiedy schemat się aktywizuje.
Jak można zaradzić pułapce porzucenia i braku stabilności więzi?
Postaraj się zrozumieć porzucenie, które doświadczyłeś w dzieciństwie. Przypomnij sobie sytuacje, które mogły świadczyć o braku stabilizacji więzi.
Zwróć uwagę na swoje uczucia związane z porzuceniem. Przeanalizuj swój lęk przed samotnością, nadwrażliwość na krótkie rozłąki i potrzebę bycia cały czas przy partnerze. Zwróć uwagę w jakich sytuacjach schemat się aktywizuje. Staraj się więcej czasu spędzać w samotności i się z nią oswajać.
Unikaj niestabilnie emocjonalnie osób, które będą Cię pociągać. Przez to, że w dzieciństwie doświadczyłeś braku stabilności więzi, w życiu dorosłym będziesz podświadomie szukać podobnych relacji. Staraj budować relacje ze stabilnymi ludźmi. Kontroluj swoją nadwrażliwość na najmniejsze rozłąki.
Jeśli schemat jest silny i nie potrafisz sobie sam/sama z nim pomóc -rozważ podjęcie terapii.
Co myślisz o tym cyklu? Czy widzisz jeszcze jakieś rozwiązania? Podziel się swoją refleksją
Hurraoptymizm i pozytywne afirmacje – dlaczego paradoksalnie może się to okazać dla nas pułapką?
Wielu psychologów i coachów mówi o lepszej jakości życia – jeśli myślimy pozytywnie. Zgadzam się z tym twierdzeniem i uważam, że pesymizm, negatywny oraz sceptyczny stosunek nie pozwala nam na docenianie małych rzeczy, obniża nastrój oraz stopuje przy potrzebach na wprowadzanie zmian. Jednakże bezkrytyczne myślenie i stosowanie wyłącznie pozytywnych afirmacji nie jest najlepszym rozwiązaniem. Dlaczego?
Hurraoptymizm – pułapka
Powtarzanie sobie w głowie zdań „Jestem najlepszy” albo „To nie stanowi dla mnie problemu” w sytuacji, gdy nie wierzymy w ich treść NIE SPRAWI, ŻE NAGLE UWIERZYMY. Wymuszanie na siłę pozytywnego myślenia, kiedy wcale nie czujemy się dobrze ze sobą i kiedy dręczą nas destrukcyjne myśli – odwraca naszą uwagę od istoty problemu, jakim może być niska samoocena. Warto wówczas zgłębić się w nasze prawdziwe emocje i myśli oraz zrozumieć je, zamiast pod płaszczem pozytywnych zdań udawać, że nic złego się nie dzieje.
Kiedy nie jesteśmy jeszcze gotowi
Gdy czujemy dyskomfort przy wypowiadaniu zdań to znak, że nasz umysł i nasze „ja” się z tym nie zgadza. Nawet nasze ciało pokaże swój protest poprzez choćby grymas twarzy, zmarszczenie brwi. Gdy ktoś powiedział nam przykrą rzecz, a my poczuliśmy się smutni i naszą pozytywną afirmację stanowi zdanie „Nie dotyka mnie to, co on o mnie powiedział, nie obchodzi mnie” – to sprawi, że jeszcze bardziej będziemy smutni, gdyż oszukujemy siebie samych! Warto wówczas zmienić zdanie na „Jest mi przykro, że tak powiedział, ale znam swoją wartość i akceptuję siebie”. Jeśli już mamy stosować hurraoptymizm i pozytywne afirmacje to najlepiej takie, z którymi się zgadzamy i które niosą ze sobą prawdę o nas samych.
A jakie Ty masz zdanie na temat pozytywnych afirmacji? Podziel się w komentarzu!
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady w zakresie swojego zdrowia psychicznego – umów się na konsultację.
Najlepsze ćwiczenia relaksacyjne. Jak radzić sobie ze stresem?
Walka ze stresem jest trudną, złożoną i często długotrwała walką. Pomocne w tym przypadku mogą okazać się ćwiczenia relaksacyjne, wykonywane regularnie (nie tylko w sytuacjach stresowych), a także eliminacja czy próba radzenia sobie z czynnikami wywołującymi stres.
Poniżej przedstawiamy kilka pomocnych metod i ćwiczeń relaksacyjnych, które pomogą obniżyć poziom stresu i przywrócić potrzebny balans.
Ćwiczenia relaksacyjne
Świadomy oddech
To ćwiczenie jest bardzo często praktykowane w sztuce medytacji, w technice mindfulness, czy nawet w szkołach – na lekcjach wychowania fizycznego i muzyki. Rekomendowane bywa również przez fizjoterapeutów.
Terapeutka i nauczycielka mindfulness, Eline Snel mówi, że: “skupienie na oddechu to pierwszy i najważniejszy krok do tego, by świadomie reagować na ciężkie czy stresujące sytuacje”.
Można znaleźć gotowe programy na YouTubie czy w aplikacji Spotify, szczególnie jeśli zaczynasz swoją przygodę z technikami oddechowymi lub masz problem ze skupieniem uwagi.
Przykładowy sposób na ćwiczenia z oddechem
Usiądź lub połóż się wygodnie, zamknij oczy i zacznij świadomie oddychać. Poczuj przepływ powietrza podczas wdechu i wydechu. Możesz położyć rękę na brzuchu lub klatce piersiowej – poczuj ruch ciała podczas oddychania, zaobserwuj co się z nim dzieje. Zaobserwuj także ruch nosa i ust podczas wdechu i wydechu. Staraj się wydłużać każdy z nich coraz bardziej.
Jest to uznana technika relaksacyjna, wykorzystywana przez wielu specjalistów w pracy terpaeutycznej. łączy w sobie kilka elementów: jogę, medytację i autohipnozę. Jej celem jest wyzwolenie reakcji rozluźnienia i koncentracji na sobie. Nie wymaga udziału lub wsparcia innych osób. Wygodnie jest rozpocząć trening z nagraniami lektora, odczytującego polecenia.
Najczęstsza kolejność czynności w treningu Schultza:
Połóż się, zamknij oczy i uspokój oddech. Oddychaj głęboko.
Po kolei rozluźniaj każdą kończynę.
Wywołaj uczucie gorąca w każdej swojej kończynie.
Przenieś to uczucie z kończyn do brzucha i klatki piersiowej.
Pozostań chwilę w tym stanie, aby wczuć się w uczucie odprężenia.
Otwórz oczy i stopniowo „odzyskuj czucie” w ciele.
Medytacja jest metodą znana od tysięcy lat, wykorzystywana w wielu aspektach, metodach czy kulturach. Może być ona także różnorodnie prowadzona czy interpretowana jak np. medytacja Kundalini, Mantra, Zen czy dynamiczna. Na początek zaleca się stosowanie medytacji prowadzonej, czyli z pomocą lektora filmu/nagrania, który prowadzi nas przez kolejne kroki.
Jest to technika, która ma na celu świadome wywołanie pozytywnego, miłego w odbiorze obrazu. Popularną i najłatwiejszą na początek jest wizualizacja bezpiecznego miejsca.
Wizualizacja Bezpiecznego Miejsca
Usiądź lub połóż się wygodnie, znajdź bezpieczną i cichą przestrzeń. Rozluźnij ciało, zwłaszcza ręce, barki, mięśnie twarzy. Wycisz swój umysł. Weź kilka głębokich wdechów i długich wydechów. Zamknij oczy. Przenieś się teraz do własnej oazy spokoju – może to być miejsce wyimaginowane lub znane z realnego świata (na początek zalecane są wizualizacje dotyczące odwiedzanych miejsc, ponieważ lepiej można skupić się na detalach). Zajrzyj myślami do swojego wybranego miejsca. Użyj do tej wizualizacji wszystkich zmysłów. Poczuj zapach, usłysz dźwięki, zobacz kolory, wyobraź sobie dotyk na danej strukturze, posmakuj. Skup się na szczegółach, rozkoszuj się chwilami, pozostań tam tak długo, jak chcesz. Nie ma tutaj ograniczeń, bo działasz wyłącznie ze swoją wyobraźnią. Negatywne myśli, gdy się pojawią, zauważ, ale nie skupiaj się na nich i idź dalej. Oddychaj powoli, spokojnie i głęboko. Ciesz się tą chwilą tylko dla siebie. Regularne trening tej metody pozwolą na szybsze przenoszenie się do bezpiecznej przestrzeni i wielu miejscach, w których znajdziesz się w sytuacji stresowej.
To ćwiczenie wykonuje się na stojąco (na boso) przy zamkniętych oczach. Lekki rozkrok, ugięcie kolan, opuszczenie ramion i rozluźnienie barków. Następnie powoli zaczynamy kołysać ciałem od prawej do lewej, zwiększając zakres ruchu. Stajemy na chwilę i zaczynamy od nowa. Tym razem kołyszemy się jednak od przodu do tyłu, w takiej samej pozycji jak poprzednio. Ćwiczenie ma na celu rozluźnienie napięcia mięśniowego i uspokojenia oddechu.
5-4-3-2-1
Technika ta nie jest typową techniką relaksacyjną, ponieważ jej głównym celem jest uziemienie w rzeczywistości. Często jednak zdarza się, że stres wywołuje w nas niepokój i chaos, a dzięki tej technice możemy powrócić do teraźniejszości, znaleźć swoje zagubione myśli czy podjąć właściwą decyzję. Technika ta wykorzystuje pięć zmysłów, by znaleźć i skupić z powrotem uwagę na “tu i teraz”, z dala od gonitwy stresujących myśli.
5 – Poszukaj 5 rzeczy, które możesz zobaczyć.
Zauważ 5 szczegółów wokół siebie, zobacz ich proporcje, nietypowość, położenie. Nazwij te przedmioty.
4 – Znajdź 4 różne wrażenia dotykowe.
Dotknij i poczuj 4 wrażenia. To może być słońce na skórze czy gryząca metka od bluzki. Skup się na wrażeniach, konsystencji, temperaturze.
3 – Posłuchaj 3 różnych dźwięków.
Wsłuchaj się w otoczenie. Znajdź trzy dźwięki, które możesz wyróżnić. Może to być np. śpiew ptaków, uliczny gwar, skrzypiące drzwi.
2 – Rozważ dwie rzeczy, które możesz poczuć.
Jest to bardziej skomplikowany etap, ale wykonalny. Znajdź przedmioty o intensywnym zapachu (np. perfumy) lub skup się na doznaniu tych bardziej subtelnych. Jeśli poczujesz nieprzyjemny zapach – zauważ go i zalicz w swoim zadaniu. Te doznania nie muszą być przyjemne, najważniejsze jest to, by ich doświadczyć.
1 – Znajdź jedną rzecz do smaku.
Wykonując to ćwiczenie regularnie, możesz zawsze mieć przy sobie jakieś cukierki lub zdrowe przekąski jak np. orzechy, które pomogą Ci dokończyć tę technikę z sukcesem. Jeśli nie masz przy sobie niczego, co możesz posmakować (nada się nawet woda!), wyobraź sobie smak czegoś, co lubisz.
Mamy nadzieję, że któraś (lub kilka!) z wymienionych technik sprawdzi się w Twoim przypadku i zredukuje stres, który towarzyszy danym sytuacjom w Twoim życiu, również tym wywołanym przez Twoją pracę i obowiązki zawodowe (choroby zawodowe). Jeśli chciałbyś/chciałabyś poznać przyczynę swojego stresu i/lub nauczyć się z nim sobie radzić, zapraszam na konsultację.
